Al drie jaar lang is Meta Heemskerk bezig met een zelfbedachte techniek die ze ‘collithografie’ noemt, een naam die afgeleid is van collografie, gebaseerd op het principe van water en olie die elkaar afstoten. Meta’s werkwijze is intuïtief; ze begint met een thema in gedachten en laat het werk organisch ontvouwen, altijd met compositorische regels in haar achterhoofd. Ideeën ontstaan in het proces, en ze laat zich verrassen door haar eigen creativiteit. Ze werkt graag in series, volledig opgaand in een bepaald thema, tot de drang naar iets nieuws weer toeslaat.
State of Fashion 2024 |Ties that Bind brengt creatieve praktijken op het gebied van mode, textiel en hedendaagse kunst uit het mondiale Zuiden in beeld. De biënnale, gecureerd door Louise Bennetts en Rachel Dedman, vindt plaats in Arnhem, Nederland, maar ook in Nairobi (Kenia), Bengaluru (India), en São Paulo (Brazilië). Sunny Dolat, Kallol Datta en Hanayrá Negreiros zijn uitgenodigd als co-curatoren om projecten te ontwikkelen die samenhangen met de centrale thematiek, geworteld in hun lokale context en gemeenschap.
Hoe gaan makers uit het mondiale Zuiden om met koloniale erfenissen die verankerd zijn in kleding en stoffen? Hoe ontwikkelen ontwerpers doorgegeven tradities en hoe gaan ze om met de urgente vraagstukken van onze tijd? Geworteld in de universele intimiteit van textiel, probeert Ties that Bind de verwantschap en verbondenheid tussen wereldwijde praktijken te versterken en de krachtige menselijke verhalen te delen die verweven zijn in wat we dragen.
Creaturen in Oud Avereest
Creaturen is de titel van de expositie in De Reestkamer te Oud Avereest met werken van Tineke Puyenbroek uit Zwolle. Met veel humor verbeeldt Tineke gedachten en gebeurtenissen uit het dagelijks leven. De collages gaan over ons, de creaturen ofwel schepsels die de aarde bewonen, mensen, dieren en planten. Filosofische vragen liggen ten grondslag aan de doeken. Van wie is de aarde? Hoe kijken we naar elkaar en onszelf. De textielcollages zijn opgebouwd uit beschilderde (gerecyclede) stoffen, applicaties, handborduurwerk, papier, foto’s en teksten.
Kleuren spelen een belangrijke rol. De werkwijze is langzaam en zeer inefficiënt, dat nodigt uit tot denken en fantaseren.
Gratis toegang
Marjolein Burbank (Eindhoven, 1957) beschrijft zichzelf als een verhalenverteller. Onderwerp van haar verhalen zijn vaak vrouwenissues. Met haar werk geeft ze een aanzet en nodigt hiermee de kijker uit om het verhaal af te maken en een eigen mening te vormen. Afhankelijk van wat ze wil vertellen en de ondergrond, borduurt Marjolein met de hand of machine. De textiele werken, in uiteenlopende vormen, van sculpturaal tot in het platte vlak, zijn hierdoor altijd enigszins ruimtelijk.
Te zien t/m 17 mei 2024.
Museum De Lakenhal presenteert van 2 maart t/m 21 juli 2024 de tentoonstelling Kimsooja –Thread Roots. Het is de eerste solopresentatie van de Koreaanse kunstenaar in Nederland. Kimsooja geldt als een van de meest toonaangevende kunstenaars ter wereld. Haar werk is sterk geworteld in Koreaanse tradities en krijgt vorm in verschillende media. In haar kunst combineert Kimsooja persoonlijke geschiedenis met globale thema’s als migratie, bewegingsvrijheid en het gevoel ergens thuis te zijn.
Textiel en migratie
In haar installaties, performances, sculpturen, films en foto’s speelt textiel een terugkerende rol. Zo verwijzen haar bekende veelkleurige bottari, geknoopte bundels van Koreaanse bedspreien waarin persoonlijke bezittingen worden vervoerd, naar de relatie tussen textiel en migratie. Deze twee thema’s keren ook in de collectie van Museum De Lakenhal veelvuldig terug.
Hinke Luiten maakte 25 jaar kleding van materialen die daar niet voor bedoeld zijn zoals cd’s, centen, knopen, koffiecups, waxinelichthouders, enz. In totaal creëerde ze 120 kledingstukken. In het Museum van de Vrouw zijn er 20 daadwerkelijk te zien met bijpassend hoedje of tas.
De overige creaties worden digitaal getoond. Ook zijn er beelden waarop ze aan het werk is en in een proeflapjesbak kun je voelen en zien hoe ze de materialen verwerkte.
“20 verrassende creaties, gemaakt van afvalmateriaal, unieke kunstobjecten die nog draagbaar zijn ook.”
Eszter Bornemisza werkt onder andere met gerecycled papier en textiel. Het basisproces van haar creaties is machinaal naaien, bedrukken en verven. Na een carrière als wiskundige begon ze vanaf de jaren negentig op autodidactische wijze kunstquilts te maken. Momenteel maakt ze vooral doorschijnende wandkleden en installaties uit kranten.
Eszter werkt voornamelijk met hergebruikte zachte materialen die doorgestikt kunnen worden. Krantenpapier speelt een grote rol in haar werk omdat ze voor meer beeld zorgen. Ervaringen met een kortstondig karakter, kwetsbaar en soms is de inhoud al verouderd op het uur van verschijning, terwijl ze nog steeds fragmenten van belangrijke details uit de recente tijd bevatten. Ze leveren een stortvloed aan informatie waarbij we het echte nieuws van het nepnieuws moeten onderscheiden.
“Er rijst een nieuwe ster aan de hemel van de Parijse mode”, schreef journalist John Fairchild in 1959 in Women’s Wear Daily. Een paar maanden later meldde het magazine Life dat de ontwerpen van deze ster even goed verkochten als die van het eeuwige trio Dior, Balenciaga en Givenchy. Maar over wie gaat het? Over een ontwerper wiens naam je waarschijnlijk niet kent: de Belg Jules François Crahay. Voor de allereerste keer wijdt een museum een tentoonstelling aan Jules François Crahay. Vooraleer hij ten onrechte in de vergetelheid raakte, draaide Crahay meer dan drie decennia mee aan de top van de Parijse mode. Hij werd omschreven als “een van de laatste genieën van de haute couture”…. Met de tentoonstelling Jules François Crahay. Back in the Spotlight schetst het Mode & Kant Museum in Brussel de lange en fascinerende carrière van deze modevirtuoos, (1917- 1988).
11, 12 en 13 april 2024
Op 11, 12 en 13 april laat Marij Adriaens haar werk zien in de Broodfabriek in Rijswijk. Wie oppervlakkig kijkt ziet volkstuinen, planten en landschappen. Wie langer bij de werken stilstaat, ziet dat patchwork dient als metafoor. Bruikbare restjes krijgen een andere plaats, zodat een nieuw zinvol geheel ontstaat. Of de pigmenten – in gebatikte lapjes – lopen over naar een volgend lapje. Zo zie je hoe alles met elkaar in verbinding staat. Ook een mooie voorkant staat in verbinding met een even zo interessante achterkant.
Marij Adriaens schrijft ook over de geschiedenis van textiel. Het blog heet ’textielkunde’. Minstens duizend ‘voormoeders’ gaven hun deskundigheid door op het gebied van garen maken en stoffen weven.Zij vraagt meer aandacht voor de lange relatie van mensen met textiel.
Kijk voor meer info: http://www.marijadriaens.com
The Porcelain Body is de eerste museale solotentoonstelling van modeontwerper en kunstenaar Lisa Konno. Konno toont in Museum JAN nieuw werk waarin ze Japans porselein combineert met textiel. Met haar werk reflecteert ze op schoonheidsidealen in zowel Japan als Nederland en stelt ze de vraag: wanneer is een zoektocht naar schoonheid een bevrijdende vorm van zelfexpressie en wanneer slaat het om naar een vorm van onderdrukking? Een verwarrende grens die onderzocht wordt in een video-installatie en een serie objecten die het midden houden tussen kledingstuk en sculptuur.