Kwetsbaarheid, geweld, delicatesse, spanning en nostalgie in het werk van Deniz Kurdak
Met nepcovers eist Megan Whitmarsh aandacht voor de vrouwelijke kunstenaar
De Amerikaanse kunstenaar Megan Whitmarsh staat bekend om haar "textiele kopieën" van functionele objecten die onze collectieve materiële geschiedenis weerspiegelen. Voor een vanaf 2014 lopend project maakte ze van stof en borduurwerk een serie nepcovers van vintage kunsttijdschriften met daarop vrouwelijke kunstenaars zoals Niki de Saint Phalle en Lynda Benglis uitgelicht.
Tekst: Dorothé Swinkels
Omdat de vrouwelijke kunstenaars waarvan ze het werk bewondert door de jaren heen nagenoeg niet vertegenwoordigd bleken op covers van grote kunsttijdschriften, besloot ze voor haar favoriete kunstenaars zelf textiele covers te ontwerpen en uit te voeren. Hiermee wil ze erop wijzen dat vrouwen in de kunstwereld niet de aandacht en het respect krijgen dat ze verdienen.
Megan Whitmarsh, "Art in America/ Niki de Saint Phalle 1965", 2018, 76 x 100 x 6 cm, borduurgaren, potlood, stof en schuimrubber, (foto: Aaron Farley), courtesy Over the Influence galerie, Los Angeles.
Knuffelen
Megan streeft naar het maken van werk dat een soort elektriciteit uitstraalt; ze wil die stroom voelen en doorgeven. Over haar werkwijze vertelt Megan: ‘Voor mij is kunst zowel een vorm van communicatie als van zelftherapie. Ik verwerk de wereld, probeer die te begrijpen en boodschappen af te geven. Ik wil suggestief werk maken dat de kijker een goed gevoel geeft, plezier is zo belangrijk bij het kijken naar kunst. Toen ik laatst in Zweden was voor mijn opening zei een bezoeker: “Ik heb het gevoel dat je werk me knuffelt”, daar was ik heel blij mee.’
Bij haar materiaalkeuzes laat ze zich leiden door de tactiele aard van stof en de manier waarop verschillende stoffen een soort persoonlijkheid hebben.
Megan Whitmarsh, "Artforum/Yayoi Kusama", 2019, 100 x 100 x 7.5 cm, borduurgaren, potlood, stofverf, vinyl, marker, stof en schuimrubber. Foto: Aaron Farley, courtesy Over the Influence galerie, Los Angeles.
Megan: ‘Er zit een magie in de manier waarop materialen kunnen werken, ik heb het gevoel dat het in de materialen zelf zit in plaats van in mij.’
“Voor mij is kunst zowel communicatie als zelftherapie”
Covers
Megan vertelt: ‘Omdat ik met beeldmateriaal van andere kunstenaars werk en dat wil benaderen maak ik deze covers minder spontaan dan ander werk. Ik probeer de materialen die ik gebruik aan te passen aan de kunstenaar en het beeldmateriaal, zodat het niet enkel een illustratie is, maar ook levendig.
Megan Whitmarsh, "Artforum/Lynda Benglis", 2014, 100 x 100 x 6 cm, borduurgaren, potlood, stof en schuimrubber. (foto: Aaron Farley), courtesy kunstenaar.
Ik moet heel inventief en creatief zijn, heb veel geëxperimenteerd, potlood en stofverf gebruikt.’
Soms, als mensen haar covers zien zijn ze verwonderd, gaan ervan uit dat het om duplicaten van tijdschriftcovers gaat en ontdekken, na uitleg, het fundamentele probleem waar de kunstenaar op wil wijzen.
> Naar de website van Megan Whitmarsh
Hoofdbeeld: Megan Whitmarsh, lash Art/ Dorothy Iannone, 2014, 76 x 100 x 6 cm borduurgaren, stof en schuimrubber, (foto: Aaron Farley), courtesy kunstenaar.
Meer
Tribute to Karina van Vught - A Life Dedicated to Fiber Art
José Ras en haar Sous-vêtements, een verlangen voorbij functionaliteit
Together in Diversity’ bij High Five Art Galerie