Weven ingezet als subtiele drager van emoties

De textielafdeling van de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam heet al jaren TXT, wat staat voor ‘textiel’ en ‘tekst’. Beide woorden komen van het Latijnse werkwoord ‘tessere’, weven. In de recente eindexamenexpositie kwamen twee studenten uit andere disciplines, Rosita Kaer en Miguel Witzke Pereira, met verrassend beeldend werk waarin weven als textiele uitdrukkingsvorm een rol speelde.

Tekst: Monika Auch

Rosita Kaer (Denemarken, 1992) behaalde haar Bachelor-diploma aan de afdeling designLAB van de Gerrit Rietveld Academie. Met haar project en scriptie “Yes darling, you are a real woman” won ze meteen twee van de jaarlijks uitgereikte Gerrit Rietveld Academie Awards. De jury prees het werk van de Deense, omdat het de kijker meetrekt in het verhaal over de archeologische speurtocht naar een 3.300 jaar oude blouse én de textielverzameling van haar grootmoeder. Rosita slaagde erin een nieuwe kijk op eeuwenoude maakprocessen te geven met textiel als subtiele drager van emoties.

“Rosita slaagde erin een nieuwe kijk op eeuwenoude maakprocessen te geven.”

Opgegraven blouse

Heel esthetisch gepresenteerd lagen er reconstructies van de opgegraven blouse uitgevoerd in – heel verrassend – keramiek en geweven polypropyleen. Daarnaast waren er uit elkaar gehaalde en vervolgens zorgvuldig door haar grootmoeder geweven denimfragmenten. Het handgeschreven briefje aan haar kleindochter ‘… voor de tentoonstelling’ is een ontroerende link. Kaers herinterpretatie van archeologische textiele vondsten is tegelijkertijd de reanimatie van de oorspronkelijke draagster.

Fuiken

Miguel Witzke Pereira (Portugal/Duitsland, 1994) studeerde aan de afdeling Fine Arts van de Gerrit Rietveld Academie en heeft een opleiding als danser. Het thema van zijn werk is het lichaam in dynamische interactie met een object. Vanuit zijn jeugdherinneringen aan vissers in Portugal weefde hij objecten die doen denken aan fuiken. Deze kleurrijke en andere monochrome, gevilte objecten zijn een uitnodiging aan het publiek om ermee te spelen, te dansen, ze om te hangen of zich erin te verstoppen. Als beeldend kunstenaar die niet behept is door technische details in weven, vlechten of vilten is dit een verfrissende aanpak. Gestuurd door zijn gevoel voor sculptuur en de menselijke maat realiseerde hij zijn concept. Buiten de invloed van de kunstenaar om kregen de objecten door de interventie van bezoekers een eigen leven.

Hoofdbeeld: Presentatie van Miguel Witzke Pereira op de Gerrit Rietveld Academie.