Blog: Irma Frijlink over expositie Miniartextil in Como (2/2)
Tapijt ondersteboven
Via stickers op de weg word ik geleid naar het andere gebouw, waar gisteren de opening was. Hier lopen al wat meer mensen rond, maar het is uitgesproken rustig in vergelijking met gisterenavond. Ik kan nu de kunstwerken beter in mij opnemen. De locatie is prachtig. Als je binnenkomt, vallen twee kunstwerken meteen op. Allereerst het kunstwerk van Manuel Ameztoy dat aan het plafond hangt: strookjes plastic die samen de indruk geven van een tapijt dat ondersteboven is opgehangen aan het plafond.
Hangmat van draden
Boven het oorspronkelijke altaar hangt een kunstwerk van de Japanse kunstenaar Akio Hamatani: Sky. Een soort hangmat gemaakt van blauwe draden. Van zo’n geweldige eenvoud met een overweldigend resultaat. De schaduwen die door de spots op het werk gericht zijn, maken dit werk nog monumentaler dan het op zichzelf al is.
Blauwe kwallen
Ook het werk van de Japanse kunstenaar Yasuaki Onishi is fascinerend: drie immense blauwe kwallen die langzaam van boven naar benden bewegen in een nis van de voormalige kerk. Door de lichteffecten waan je je onder water.
Japans simplisme
Nogmaals loop ik langs de 54 inzendingen van de Miniartextil-wedstrijd. Eén werk valt mij direct op. Door de vormgeving en het gebruik van materiaal moet dit wel van een Japanse kunstenaar zijn. Dat blijkt ook zo te zijn: Misako Wakamatsu. De Japanners hebben zo’n prachtige en vaak simplistische manier om hun kunstwerken vorm te geven... Hun vormgeving en gebruik van materiaal is uniek in de wereld.
Nooit origineel
Als ik zo langs de kunstwerken loop, moet ik onwillekeurig aan Nederlandse kunstenaars denken: Corina Rietveld met haar geborduurde sieraden en krukken, Marijke Leertouwer met haar assemblages, de Experikant-groep met moderne kantklos-kunstobjecten. Ik moet ook denken aan Frans Megens die zei: “Denk niet dat je origineel bent, alles is al eens bedacht.” Ik schiet een van de aanwezige suppoosten aan en vraag of het mogelijk is mijn werk alsnog goed op te hangen, want de presentatie van nu doet geen recht. Ze gaat overleggen met iemand achter de schermen. "Na sluitingstijd zullen we het oplossen," belooft zij mij. Als ik naar het station loop, bedenk ik dat ik vergeten ben te vragen of ze mij daarna een foto kan sturen. Ik moet er maar op vertrouwen dat het nu goedkomt.
Lust voor het oog
Al met al is het zeer de moeite waard om naar Miniartextil te gaan. De twee locaties zijn prachtig. Vooral de grote kunstwerken en installaties zijn een lust voor het oog of raken mij. De miniwerken vind ik niet zo verrassend, omdat ik het gevoel heb veel al eens eerder gezien te hebben. Maar de presentatie is mooi. Daarnaast is Como een verrukkelijke stad om een paar dagen in door te brengen.
Miniartextil is te zien tot en met 17 november 2019 in Como.
