Het werk van de Amerikaanse kunstenaar Peter Frederiksen (1987) kenmerkt zich door een in het oog springende combinatie van beeldtaal, ontleend aan cartoons en tekenfilms, met de traditioneel 'vrouwelijke' kunst van het borduren. De texturen van zijn borduurwerk zijn vrij uniform en zien er op afstand uit als een ingekleurde potloodtekening. TxP (Textiel Plus) 250 opent met een werk van zijn hand.
Tekst: Dorothé Swinkels
Aanvankelijk borduurde hij met de hand, sinds 2017 machinaal. Zijn werk is abstract met daarin herkenbare elementen zoals cartoonogen, planten, een trapje. Het is hoekig, kleurrijk, grappig, verdrietig, angstig, soms alles in één! Zelf beschrijft hij het thema van zijn werk als: "De angst voor het onbekende in een onzekere tijd."
Hij schildert al vanaf zijn kindertijd maar op de kunstacademie stimuleerde een docent hem het borduren eens te proberen vanwege de overeenkomst met schilderen. Hij was meteen verkocht. Peter: "Ik was vaak de enige man of een van de twee in de textielklassen. Ik beschouw kunst als genderloos al is de geschiedenis van het borduren als 'vrouwenwerk' onmiskenbaar. Borduren is een medium dat vaak onterecht wordt afgedaan als 'ambachtelijk', alsof het een vies woord is. Ik - en met mij tegenwoordig gelukkig velen - respecteren dit genre ten zeerste."
“Ik beschouw kunst als genderloos”
Voor het merendeel van zijn werken heeft hij een à twee weken nodig van idee tot de definitieve versie. Hij start met het bekijken van cartoons en tekenfilms, en: "Als iets vanuit een ontwerpstandpunt mijn aandacht trekt maak ik een screenshot en bewaar het. Vervolgens probeer ik uit te vogelen waarom bepaalde beelden me aanspreken, ga schetsen en verschillende beelden combineren. Dan begint het naaien. Ik werk tegenwoordig op een standaard naaimachine die ik zo heb aangepast dat ik mijn borduurraam vrij kan bewegen."
Peter over zijn kleurpalet: "Het hangt af van het werk, het is intuïtie. Ik begin met een palet dat gebaseerd is op de cartoon of tekenfilmbeelden waarnaar ik verwijs en verander het naar eigen goeddunken. Soms neem ik zwart-witte cartoons die ik kleurgeef, een andere keer neem ik kleurencartoons en maak ze zwart-wit. De laatste tien jaar ben ik van klein naar groot naar klein, van kleur naar zwart-wit en weer terug naar kleur, van realistisch naar abstract naar ergens daartussenin gegaan. Ik hoop dat ik kan blijven schakelen, want elke verandering voelt weer als een openbaring."