Diana Yevtukh borduurt steken van hoop in bomen en muren
Hoe Audrey Ducas met haar weefsels een gevoel van speelsheid oproept
In dit tijdperk van een overdaad aan beelden, schermen en informatie lijkt een aantal kunstenaars weer in contact te willen komen met praktische en zintuiglijke activiteiten, zoals bijvoorbeeld het handmatig weven. Zo ook Audrey Ducas (1981). Deze Franse kunstenaar, die in Amerika woont en werkt, weeft intuïtief. In haar gedempte palet verrassen kleine explosies van felle kleuren. Ze laat delen van de ketting ongeweven en tart daarmee alles wat ze op school heeft geleerd.
Tekst: Dorothé Swinkels
Audrey Ducas werd onder andere in Parijs en Aubusson – ook wel de hoofdstad van de tapijtweefkunst genoemd – opgeleid in alle aspecten van het textielvak: weven, zeefdrukken, verven. Ze deed veel kennis op tijdens haar wereldwijde reizen en hecht evenveel waarde aan moderne als aan traditionele werkwijzen, zolang ze maar ecologisch verantwoord zijn.
Audrey Ducas, Vidhi
“Ik ben niet op zoek naar een aangename esthetiek, want voor mij is schoonheid ook te zien in onvolmaaktheid.”
Speeltuin
“Weven vergt geduld en veel aandacht, en die heb ik gelukkig”, merkt Audrey op. Ze vindt het heerlijk om vormen, kleuren en texturen te kunnen mengen. Daar heeft ze tijdens het weven alle ruimte voor, de techniek voelt voor haar als een speeltuin. Meestal weeft ze op een verticaal gobelingetouw, soms op een horizontaal trapgetouw. Audrey werkt met dunne en verfijnde, meest Japanse, natuurlijke garens die ze vooraf met de hand verft.
Audrey Ducas, Maeva
Zonder plan
Mindfullness is een aspect in haar leven en dus ook in haar weefpraktijk. Ze ziet zichzelf als waarnemer in plaats van als doener. “Als ik aan een werk begin, dan heb ik een kleurpalet en enkele min of meer specifieke vormen en texturen in gedachten. Ik laat elke verwachting los over hoe een werk eruit zou moeten gaan zien. Het is alsof de garens langzaam vormen en ritmes opbouwen die ik niet noodzakelijkerwijs zo heb gepland.”
Onvolmaaktheid
Audrey ziet zichzelf als een toeschouwer die met nieuwsgierigheid naar de kleuren en texturen kijkt die samenkomen, door elkaar lopen, elkaar overlappen. “Het is een constant heen en weer gaan tussen het onuitgesproken verlangen om een conventioneel ‘mooi’ werk te maken en een werk al doende te laten ontstaan. Het eindresultaat is eigenlijk altijd een verrassing. Ik ben niet op zoek naar een aangename esthetiek, want voor mij is schoonheid ook te zien in onvolmaaktheid.”
Audrey Ducas, Hira
Speelsheid
“Ik hoop dat mijn werk bij de kijker een gevoel van speelsheid oproept zonder dat ik moet sturen, filteren en uitleggen wat er gezien zou moeten worden”, besluit de kunstenares.
Meer
De blikopeners van Karen Pompe zijn blikvangers
Kwetsbaarheid, geweld, delicatesse, spanning en nostalgie in het werk van Deniz Kurdak
Tribute to Karina van Vught - A Life Dedicated to Fiber Art