Met haar textielsculpturen nodigt Jennie-maree Tempest toeschouwers uit tot verkennen

Haar creatieve reis begint met een nauwkeurige observatie van botanische wonderen, het bestuderen van de ingewikkelde texturen, levendige tinten en fascinerende vormen. De Australische kunstenaar Jennie-maree Tempest (1967) heeft zich gespecialiseerd in het nauwgezet reproduceren van de inheemse flora en fauna in stoffen en garens op een zowel realistische als eigentijdse manier. Ze maakt gebruikt van freestyle machineborduurwerk, appliqué en constructievaardigheden die ze heeft ontwikkeld tot haar eigen stijl.

Tekst: Dorothé Swinkels

Jennie-maree houdt al heel lang van de tactiliteit van stoffen en garens. Ze kwam er al snel achter dat achter de naaimachine haar favoriete plek is. De naaimachine is haar penseel, het garen haar verf die al werkend op de stof “uitvloeit”. In de loop der jaren ging ze van quilten naar kunstquilts en meer
freestyle machineborduurwerk. Jarenlang heeft ze 2D werk gemaakt, zoals gezichten en portretten, inmiddels heeft ze zich gefocust op en gespecialiseerd in 3D flora en fauna.

'Ja, dat is het. Dat is wat ik in mijn hoofd had van hoe ik wilde dat het eruit zou zien.'

Een vetplant
Voor Jennie begon het 3D werken met het bewust bekijken van een vetplant. Ze dacht: 'Het ziet er echt tastbaar uit, ik kan mij dit voorstellen in stof en draad. Ik nam de plant mee naar huis, dacht er een beetje over na en speelde met wat stoffen. Een week later had ik mijn eerste plant gemaakt.’ En zij ging verder met het ontwikkelen van haar vaardigheden om bloemen, flora en fauna van stof en garens te maken.

Banksia
Na die eerste week was zij zo enthousiast en had ze zoiets van 'Oh, wat ga ik nu weer maken?’ In het begin verzamelde zij planten in haar omgeving, maar al snel wilde zij zich meer richten op inheemse Australische planten, zoals de banksia. Al experimenterend vond Jennie-maree wat werkte ‘ik kon wel 30, 40 uur bezig zijn zonder echt te weten of het zou werken, dan als je het allemaal samenvoegt, denk je: ja, dat is het. Dat is wat ik in mijn hoofd had van hoe ik wilde dat het eruit zou
zien.

Realiteit?
‘Ik ga zeker niet voor complete perfectie, maar wil wel dat het lijkt. Aan de andere kant wil ik ook dat je ziet dat het garen en stof is. Ik gebruik vaak iets met een beetje patroon erin, omdat dat net die kleine oneffenheden geeft die in de natuur ook zitten.’

https://www.instagram.com/jemartem.textiles/

 

Meer

Het werk van Eleanor Anderson geeft een optimistisch duwtje
Frances Palgrave vertelt verhalen met haar textielcollages
De Soft Cities van Marte Haverkamp
Celina Vleugels creëert gezellig ogende stofmontages met een onmiskenbare verdrietige ondertoon
0 items | € 0

Subscribe now and get the first English edition of Textiel Plus for free!

English Newsletter