Lawrence James Bailey over zijn textiele werk “No Man’s Land”

Lawrence James Bailey begon drie jaar geleden eigenlijk bij toeval, gedwongen door een te vochtige expositieruimte, met textiele materialen te werken in plaats van met papier. “Zodra ik begon na te denken over het gebruik van textiel, begon het medium en het proces mij veel mogelijkheden te bieden.”

Tekst: Dorothé Swinkels

Lawrence James Bailey noemt zich schilder, fotograaf noch textielkunstenaar. Hij doet gewoon datgene waar zijn werk op dat moment om vraagt. De vorm die hij voor zijn textiele werken kiest, is die van banieren of vlaggen, waarop hij soms schildert. Vaker brengt hij hierop allerlei zaken aan, zoals fotografisch materiaal, stukken gevonden borduurwerk of poëtische of juist provocerende teksten. Lawrence stelt van deze werken sculpturale installaties samen waarmee hij bij de kijker de illusie wil wekken van een andere tijd of plaats.

“Misschien zijn wij mannen ons aan het opwarmen voor de meer delicate dingen in het leven”

Beeldonderzoek

“Ik begin meestal met een eenvoudig concept”, vertelt Lawrence over zijn maakproces. “Bijvoorbeeld door twee contrasterende dingen te combineren. Vervolgens maak ik een ruwe schets, meer bedoeld als geheugensteun dan als handleiding. Dan volgt beeldonderzoek, waarbij ik foto’s maak of online naar beelden zoek. Naar aanleiding van dit onderzoek maak ik soms een collage en soms een schets als instructie voor het uiteindelijke stuk. Daarna zoek ik de stoffen en eventuele andere materialen bij elkaar. Dan start het uitvoeren. Soms komen uit het spelen met materialen nieuwe ideëen voort. Ik ervaar zoveel plezier in het maakproces dat het eindresultaat nooit beter kan zijn.”

Inspiratiebron

Zijn herinneringen aan en ervaringen met het landschap in het post-industriële Engeland, aan het eind van de jaren tachtig en het begin van de jaren negentig, zijn een belangrijke inspiratiebron voor Lawrence. Bekijk bijvoorbeeld zijn werk No Man’s Land. Lawrence: “Dit werk kan worden opgevat als een stuk landschap dat is veranderd in een eiland van non-conformiteit. Of het kan de locatie vertegenwoordigen van iets belangrijks, dat nu verloren en vergeten is in het kreupelhout.”

Piratenvlag

De piratenvlag geeft het werk een onverwachte wending. Lawrence: “Het verbeelden van het stukje grond deed me denken aan alle onder ons begraven geschiedenis die ons in staat heeft gesteld om hier vandaag te zijn. Het proces van het maken van het werk voelde alsof ik me een weg door de aarde aan het graven en snijden was.”