Noties van tijd spelen een rol in het werk van de Australische kunstenaar Mardi Nowak. Er is een groot verschil tussen de snelle stroom aan beelden, verwerkt tot collages/ontwerpen, en de bedachtzame traagheid van haar medium: het traditionele gobelinweven. Kenmerkend voor haar wandtapijten zijn het speelse handschrift en de eigentijdse beeldtaal waarmee ze een innovatie realiseert die ambacht en beeldende kunst samenbrengt.
Tekst: Dorothé Swinkels
Het is voor Mardi een uitdaging om haar collages, opgebouwd uit hedendaagse wegwerpbeelden uit (mode)tijdschriften, afgescheurde reclamebillboards, straatgraffiti, beelden van Instagram, soms een stukje eigen weefsel en stukjes bedrukt textiel, te gebruiken als ontwerp voor haar weefsels en aldoende deel uit te maken van de historische ambachtelijke traditie van het wandtapijtweven.
De systematische manier waarop je al wevend beelden construeert, intrigeert haar.
Mardi ervaart het werken aan haar collages als een snelle, directe en voor haar geschikte werkwijze; ze kan spelen met vorm en opmaak. Aanvankelijk werkte ze met papier, later kwamen er andere materialen bij, zoals zelfgeweven fragmenten en stukjes (bedrukt) textiel, en kon ze de verschillende texturen accentueren. Collages die haar bevallen en die goed te vertalen zijn naar een wandtapijt zet ze op “karton” om vervolgens uit te weven. Mardi: ‘Wevend switch ik tussen het originele beeld, het karton en een elektronische versie van het beeld zodat ik, naar wens, kan inzoomen op delen om deze te interpreteren.’
Ze vertelt: ‘Wat mij altijd tot weven heeft aangetrokken, is de manier waarop je je vaardigheid en beeldtaal voortdurend kunt doorontwikkelen. Bijvoorbeeld na mijn kennismaking met kunstenaar Emilie Röndahl en de techniek die zij gebruikt: Rya (in TxP 252 is een artikel over Röndhals werk te lezen), ging ik op een andere manier over weven denken. Ik was bekend met deze techniek, maar werd nu geïnspireerd om te onderzoeken hoe ik die kon combineren met mijn eigen weefstijl. Deze hernieuwde kennismaking heeft me in staat gesteld om mijn manier van werken te verkennen, ermee te spelen en mijzelf uit te dagen.’
Ik hoop dat de kijkers het gevoel krijgen dat mijn werken betrekking hebben op hun dagelijks leven, ik hoop omdat mijn bronmateriaal bestaat uit fragmenten uit tijdschriften, Instagram et cetera, ze elementen herkennen, dat er een gevoel van vertrouwdheid ontstaat, maar ook een gevoel van vernieuwing om wat ik met een traditionele techniek heb gedaan.
> Naar de website van Mardi Nowak
Hoofdbeeld: Mardi Nowak, Tapestry Face (2018), Geweven zelfportret.