Met haar textielsculpturen nodigt Jennie-maree Tempest toeschouwers uit tot verkennen
Marthe Koetsiers zoektocht naar materiële wijsheid
In haar intuïtieve assemblages vormt de Nederlandse kunstenaar Marthe Koetsier (1989), woonachtig in Amsterdam, materiaalverhalen tot gelaagde wandtapijten en textiele objecten. Vanuit hergebruik en eenvoud onderzoekt zij de verborgen schoonheid van oude stoffen en hun gebruikssporen. Elk werk is een ontmoeting tussen verleden en verbeelding: verstild, zintuiglijk en krachtig in zijn eenvoud.
Tekst: Karmen Samson
Marthe Koetsier werkt met wat er op haar pad komt: afgedankte stoffen, vergeten kleding, zelfgemaakt en historisch textiel. In die materialen zit geschiedenis, gebruik en wijsheid. Met naald, draad en intuïtie verbindt ze ze tot nieuwe gehelen. ‘Ik begin met kleine experimenten. Soms weet ik de vorm al ongeveer, maar ik blijf open voor wat het materiaal mij vertelt.’ Marthe werkt met textiel vol sporen van leven, die haar werk richting en betekenis geven.
When girls in white aprons bring around little glasses of milk, (2025), 180 x 100 cm, Textiel, papier, acryl, Oost-Indische inkt, klederdracht
‘Het is een soort antropologisch onderzoek, waarin ik de schoonheid van de gebruikssporen en geschiedenis in objecten of textiel wil tonen.’
Zelf geleerd, zacht gestuurd
Haar techniek ontwikkelde Marthe autodidactisch. ‘Ik begin met kleine materiaal experimenten: schilderen, tekenen, stukken stof aan elkaar naaien, en die kleine werken voeg ik samen tot een geheel. Een textiel sculptuur of een wandtapijt. Meestal weet ik van tevoren ongeveer hoe de vorm en de contouren van het uiteindelijke werk eruit moeten zien. Daar werk ik naartoe, al kan dat proces onderweg veranderen.’ Haar werkwijze is een manier om verbinding met de materiële wereld te herstellen.
Patterned apron (2025), 60 x 40 cm, Textiel, papier, acryl, Oost-Indische inkt
Textiel als antropologisch onderzoek
Die verbinding vindt ze middels “materiële intelligentie”, een term van curator en schrijver op het gebied van ambacht en ontwerp Glenn Adamson uit Fewer Better Things (2018), waarin besproken wordt hoe materialiteit ons verbindt met de fysieke wereld, en wat er verloren dreigt te gaan in een digitale, vluchtige samenleving. Marthe vindt naar eigen zeggen materiële intelligentie in historische, gerecyclede en zelfgemaakte stoffen die met zorg en kwaliteit zijn gemaakt. ‘Ik ben geïnteresseerd in de geschiedenis die in oude stoffen besloten ligt. Het is een soort antropologisch onderzoek, waarin ik de schoonheid van de gebruikssporen en geschiedenis in objecten of textiel wil tonen.’ Het zichtbaar maken van de diepere, verborgen betekenis achter een ogenschijnlijk simpel voorwerp is het uitgangspunt in haar beeldende werk.
When girls in white aprons bring around little glasses of milk, (2025), 180 x 100 cm, Textiel, papier, acryl, bladgoud, Oost-Indische inkt, klederdracht
Klederdracht als visueel erfgoed
Klederdracht inspireert haar, niet als nostalgie, maar als visueel erfgoed. ‘Een kinderbeukje uit Zeeland, met zichtbare herstelsporen, was het vertrekpunt voor When Girls in White Aprons. Het is een vorm van verstilde expressie. De binnenkant van het beukje, die je normaal niet ziet, draagt sporen van eigenheid.’ Haar werk is een ode aan die verborgen verhalen.
N.b. Een kinderbeukje is een kinderlijfje uit de Zeeuwse streekdracht in Walcheren, dat dateert van rond 1910.
https://www.instagram.com/marthekoetsier/#
Meer
Het werk van Eleanor Anderson geeft een optimistisch duwtje
Frances Palgrave vertelt verhalen met haar textielcollages
De Soft Cities van Marte Haverkamp