Met grote zorgvuldigheid schuift de in Indonesië geboren en in Singapore woonachtige kunstenaar Cynthia Delaney Suwito (1993) haar breilusjes van de ene op de andere naald. Het is dan ook een hele uitdaging om haar garen niet te laten breken. In plaats van met wol, breit de kunstenaar namelijk met noedels.
Tekst: Sandra Mackus
Indomie en Nongshim zijn de favoriete kant-en-klare noedelmerken waarmee Suwito breit. Nadat ze de deegsliertjes heeft gekookt en laten afkoelen, kan het eindeloze breiproces van start gaan. Met behulp van de ribbelsteek maakt ze vervolgens meterslange shawls en andere lapjes.
Over de hele wereld worden noedels gegeten. Terwijl het gerecht tot de gemaksvoeding behoort aangezien het snel te bereiden is, zijn de breiwerken van Suwito daarentegen tijdrovend. Over een stuk van zestig centimeter breit ze ongeveer drie uur. Daarmee is haar breiproces nog langzamer dan de toch al uitvoerige techniek. In een tijd waarin alles sneller en efficiënter moet worden, maakt de kunstenaar met haar gebreide noedels een statement: ‘onthaast!’
"Over een stuk van zestig centimeter breit ze ongeveer drie uur’’
Hoewel Suwito al eerder met de breitechniek heeft gewerkt; voor haar werk Unknitting (2014), haalde ze een breiwerk steek voor steek uit, is ze geen textielkunstenaar. Ze maakt daarentegen gebruik van diverse technieken en materialen om onze omgang met tijd op ludieke manieren inzichtelijk te maken. De kant-en-klare noedel blijkt echter favoriet.
Suwito vraagt zich af wat deze deegwaar over onze samenleving zegt. Weinig soeps als we haar moeten geloven. Gelukkig zijn haar werken zelf om op te eten…
> Naar de website van Cynthia Delaney Suwito
Hoofdbeeld: het gebreide noedelwerk van Cynthia Delaney Suwito.