Op 11 april 2019 organiseerde de Textielcommissie in Amersfoort het symposium "Revival van textiel". Het programma ging over vintage kleding, de comeback van wandkleden, de herwaardering van textiele kennis, en meer.
Tekst: Monika Auch
In de film Funny Girl vertolkt Barbra Streisand de emotie die aan gebruikte spullen kleeft in het lied Second Hand Rose:
"Everyone knows that I'm just Second hand Rose
I'm sick of second hand curls
I never get a single thing that's new
Even Jake, the plumber, he's a man I adore
Had the nerve to tell me he's been married before!"
Volgens Saskia van Gemeren zijn tweedehands spullen intussen een bloeiende industrie geworden. Fashion designers laten zich inspireren door vroegere stijlen. Zo is sinds de jaren 2000 elke trend vanaf de jaren zestig terug in het modebeeld en in vintage winkels een gewild item. Het is immers leuker om een origineel kledingstuk te dragen in plaats van een erop geïnspireerd, kostbaar nieuw stuk. Vintage is ook romantisch, authentiek en de kwaliteit van stof en makelij is vaak uitstekend. Als bonus is de draagster een walking statement tegen de massaproductie van textiel. Wat de hoarders betreft: wie wat bewaart, die heeft nú wat - of een hip familielid is er blij mee.
Designerduo Driessen+van Deijne heeft voor het onderwijsgebouw van de Faculteit Rechtsgeleerdheid in het historische Janskerkhofcomplex in Utrecht wandbespanningen ontworpen. Gefotografeerde composities van gestapelde wetboeken en opgerolde akten met touw en zegel verwijzen naar de oorspronkelijke functies van het gebouw. De uitvergrote foto’s zijn uitgevoerd als jacquardweefsel, dat wederom is gefotografeerd en geprint. De stof is daarna in de wandbetimmering opgespannen. De grote, vierkante panelen in getemperde kleuren zorgen voor een visuele eenheid in de verschillende ruimtes en door het hele gebouw heen. De functionele, akoestische demping geeft de ruimtes een aangename sfeer voor vergaderingen en werkplekken.
Inge Bosman vertelde over het speurwerk van streekdrachtgroep de Zaanse Kaper. De textielpassionados ontdekten dat het beeld van de Zaanse streekdracht, zoals vastgelegd in foto’s uit de opvoering van een toneelstuk in 1894, niet klopte. Het toneelstuk speelde in 1794, maar er waren eind-negentiende eeuw onvoldoende originele kostuums om de volledige cast van dertig mensen aan te kleden. Daarom werden kostuumonderdelen uit verschillende tijdsperiodes – van 1760 tot 1820 – aan elkaar gezet.
Het toneelstuk was een kaskraker en werd vaak uitgevoerd. De creatief gerecyclede klederdracht werd onbedoeld de officiële versie van de streekdracht. Pas door het onderzoek van de kostuumgroep in historische bronnen en nauwkeurige analyse van de kostuums werd de fout gecorrigeerd.
Hoofdbeeld: Toneelstuk 'De Bloem van Zaandijk' (foto: Woudt)