De veelkleurige verticale kleurverlopen van Ulrike Martha Zimmerman
Textiel als cultuurkritiek: de sculpturen van Jesse Harrod
De Canadese kunstenares Jesse Harrod maakt in haar textiele sculpturen krachtige statements over feminisme, queer, kolonialisme en klassenverschillen. Ze vertelt hoe ze altijd geïnteresseerd was in de geschiedenis van textiel: “Ik realiseerde me dat textieltechnieken een politieke betekenis hebben.”
Tekst: Marta Kargól
Al heel vroeg raakte Jesse Harrod gebiologeerd door textiel. “Na mijn geboorte had ik hartproblemen. Op jonge leeftijd ben ik daarom vaak in het ziekenhuis geweest. Mijn ouders en mijn zus waren altijd heel creatief. Borduren leerde ik van mijn vader, zodat mijn handen bezig waren en ik rustig bleef.”
Jesse Harrod, 2015, "Nurture Art", foto Steven Probert.
“Mijn vader leerde mij borduren, zodat mijn handen bezig waren en ik rustig bleef.”
Schoolreis
Tegenwoordig woont en werkt Jesse in de Verenigde Staten. Aan de School of the Art Institute of Chicago specialiseerde ze zich in mixed media. Aan het begin van haar studie experimenteerde ze met schilderkunst en textiel. Later veranderde dat: “Tijdens een schoolreis naar New York ontdekte ik een link tussen textiel en sculptuur. Ik wist direct dat de combinatie van die twee technieken mijn favoriete kunstvorm zou worden.”
Jesse Harrod," Nurture Art", detail, 2015, foto Steven Probert.
Macramé
Jesse werkt graag met de macramétechniek: “Tijdens het maken zit je niet, maar sta je rechtop. Het lichaam is zo fysiek en emotioneel betrokken.” Bovendien is het lichaam ook aanwezig als motief in het werk van Jesse. In haar macramésculpturen lopen de grenzen tussen abstractie en vrouwelijke vormen door elkaar heen. Hiervoor gebruikt de kunstenares paracord, een sterk en lichtgewicht nylon koord in felle en intensieve kleuren, dat ze koopt in militaire dumpshops. Oorspronkelijke associaties van paracord met het leger en oorlog werpt ze omver door het materiaal een nieuwe bestemming te geven. In haar werk, dat normatieve opvattingen over gender en seksualiteit thematiseert, spreekt het materiaal over openheid en tolerantie.
Jesse Harrod, "Frosted".
Sits
Als student heeft Jesse een reis naar India gemaakt. “Ik was gefascineerd door de prachtige dessins van sits”, vertelt Jesse. “Deze stof associeerde ik echter met het kolonialisme.” In de Verenigde Staten heeft sits nog meer negatieve betekenissen vanwege de populariteit van nagemaakte bedrukte stoffen die nog maar weinig op sits lijken. De zachte sculpturen van Jesse, gemaakt van bloemen uit bedrukt katoen geknipt, staan voor onechte mensen die zich anders voordoen dan ze werkelijk zijn.
Jesse Harrod, "Demi".
Pailletten
In Chicago merkte Jesse dat gay parades heel commercieel en normatief zijn geworden. Met haar pailletten-sculpturen uit Jesse haar kritiek op de manier waarop mensen zichzelf ridiculiseren. “Voor mij is queer niet normatief en daarom wilde ik niet meedoen aan deze evenementen. Tijdens de parades worden pailletten gebruikt om aandacht te trekken, ze geven een overdreven feestelijk karakter aan dagelijkse kleding.”
> Naar de website van Jesse Harrod
Meer
Ana María Hernando maakt de ongekende mogelijkheden van tule zichtbaar
De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen