De fascinatie voor het inmiddels centrale thema in het werk van de Nederlandse kunstenaar Willy Looyen, gezichten, kwam tot ontwikkeling toen ze haar eigen gezicht en ervaring begon uit te werken. Door een ziekte verloor ze namelijk haar haren en daardoor veranderde haar zelfbeeld. Omdat kunst voor Willy ontstaat uit een behoefte om gedachten en gevoelens te verbeelden ontstonden haar eerste zelfportretten.
Tekst: Dorothé Swinkels
Omdat ze niet voortdurend met zichzelf geconfronteerd wilde worden begon ze met andere gezichten te werken. Ze gebruikte gezichten uit boeken, fotografeerde mensen op straat en gebruikte foto’s van bekende gezichten van internet. In haar werk vermengde zij bijvoorbeeld meerdere personen tot een nieuw, meervoudig gelaat. Hieruit ontstond: People of our Time. Tijdens de coronapandemie begon ze met het tekenen van portretten van publieke figuren uit de serie People of our Time. Het bood haar troost, reflectie en relativering in deze onzekere tijd. Later kwam uit deze tekeningen het hier besproken project The Defenders voort.
The Defenders
‘Door mijn werk voor The Defenders heb ik mijn oude liefde voor textiel herontdekt: het sensuele, de tast en de rijkdom ervan. Textiel heeft altijd een rol in mijn leven gespeeld — ik maakte vroeger mijn eigen kleding, borduurde en had zelfs een weefgetouw. Deze achtergrond, gecombineerd met mijn opleiding aan de V.L.V.U. textiele werkvormen en later de Rietveld Academie, komt nu weer tot leven in mijn werk.’ Ideeën ontstaan bij haar al doende; zij houdt van experimenteren met materialen en technieken.
Mensenrechtenactivisten
‘Het project The Defenders bestaat uit portretten van diverse mensenrechtenactivisten gezeefdrukt op stof en bewerkt met verschillende textieltechnieken. Deze portretten zijn een uitdrukking van bewondering en herinnering. Door textiel te gebruiken verwijs ik naar het alledaagse. We leven omringd door stoffen, van geboorte tot dood. Stoffen bieden bescherming, status, persoonlijke versiering en we gebruiken stoffen als uitdrukking van identiteit. Haar materialen komen uit haar verzameling, maar ook van tweedehands winkels, de Noordermarkt in Amsterdam en Marktplaats. Het gebruik van gevonden materialen geeft haar werk een extra betekenislaag. Zij gebruikte voor het portret van Ruth Bader Ginsberg bijvoorbeeld een oude rok.
Een voorbeeld
Ruth Bader Ginsberg (1933-2020) hield zich als rechter van het Hooggerechtshof aan kledingvoorschriften. Om haar presentatie een vrouwelijk tintje te geven en als middel om te communiceren droeg RBG daarop een afneembare kraag (jabot). Haar beroemdste jabot was haar “dissent collar” die aangaf dat ze het niet eens was met een gerechtelijke uitspraak. Op de dag van de eerste inauguratie van Trump droeg zij die als uiting van haar weerstand. In het textiel portret van RBG is deze dissent collar geworden tot een “landschap van tranen”.
https://www.instagram.com/willylooyen/