Textielkunst in tijden van corona [online expositie]
"Het coronavirus raakt ons allemaal: onze eigen gezondheid, of die van onze naasten. Maar ook ons werk; de baan die we hebben, of de opdrachten die we krijgen. En onze vrienden, kinderen, kleinkinderen en ouders zien we op minimaal anderhalve meter afstand, of alleen nog op een scherm. Hoe raakt het virus jou? En hoe laat jij dit zien in jouw textiele werk?"
Tekst: Wouter de Vries
Met deze oproep startten we op 31 maart 2020 de online expositie "Textielkunst in tijden van corona". Uit binnen- en buitenland kregen we 170 werken en persoonlijke verhalen toegezonden, getuigenissen van de "eerste golf" die over Nederland en de wereld heen spoelde.
Nu we midden in de "tweede golf" zitten, is deze expositie opnieuw actueel. De ontzetting lijkt nu minder dan in het voorjaar, maar de gevolgen en impact zijn niet minder voelbaar. Zie en lees hoe het coronavirus in het voorjaar vele mensen aanzette om de eigen zorgen en gedachten om te zetten in werken waaruit anderen inspiratie of troost konden putten.
Ode aan de zorg, Renee Toonen
"Deze serie startte ik in 2018. Mijn dochter is specialistisch verpleegkundige en ik ben zeer trots op haar. Met de serie wil ik aandacht vragen voor diegenen die er wél voor kiezen om in de zorg te werken. Dat zijn er maar liefst 1.258.000 - dat zullen er voor de toekomst niet genoeg zijn. De actualiteit laat zien dat mensen in de zorg een belangrijke pijler zijn van onze maatschappij. Momenteel heb ik deze serie weer opgepakt, geïnspireerd door al die mensen die voor dit werk kozen. Toen, nu en in de toekomst. Een ode aan jullie!"
Sneezing, Marjolein Burbank
"De in mijn kast hangende oude jas van een postbode kwam goed van pas; daarmee kon ik uitdrukken hoe fijn het is dat bijvoorbeeld de postbezorging nog werkt. We zijn nu met het binnenblijven-beleid meer afhankelijk van deze service. In deze postbodejas heb ik met de hand 'snot' in de binnenkant van de elleboog geborduurd (het advies!) in de vorm van het coronavirus."
Quarantaine, Karin van der Linden
"Begin 2019 heb ik dit borduurwerk gemaakt. Ik heb het destijds Quarantaine genoemd. Wie had toen ooit kunnen vermoeden dat quarantaine nu zo actueel zou zijn. De glazen bol symboliseert de afstand die nu is ontstaan tussen pasgeborenen en de wereld. In plaats van kraamvisite is er sprake van 'raamvisite'. De verpleegster staat voor de zorg die in de eerste fase, maar ook in de laatste fase van het leven een grote rol speelt."
Afstand houden, Mieke Werners
“Drie jaar geleden startte ik met mijn project HULDE. Het zou een eerbetoon worden aan alle handen die eeuwen lang prachtig (hand)werk hebben gemaakt. Ik maakte zo'n dertig handen in de vilttechniek. Daar heb ik twee keer een installatie van gemaakt. Eind vorig jaar merkte ik dat de handen ook op andere manieren te gebruiken zijn. Zo zou ik bijvoorbeeld in een vitrine van het Museum Het Leids Wevershuis een nieuwe opstelling maken: 'Vitrine vol Verhalen'. Hier zouden verschillende emoties te zien zijn. Dat zou dan ook te zien zijn tijdens het Textiel Festival. Helaas dit jaar niet te zien. Gisteren was ik in mijn atelier en maakte ik opnieuw een andere opstelling met de handen: Dat werd het werk Afstand houden; maar tevens zie ik er ook juist het verlangen of het reiken naar elkaar in, in deze zware tijden.”
This is not how I pictured my year, Hannah Mai
"Dit werk bestaat uit analoge fotoafdrukken op katoenpapier. Twee afdrukken dragen een katoenen mondkapje. Ook ik zag jaren geleden de beelden uit Azië, waar mensen met mondkapjes op straat liepen om zichzelf tegen SARS te beschermen. Ik had niet gedacht dat dat in een nuchter land als Nederland mogelijk zou zijn. En nu, als ik boodschappen ga doen, zie ik om mij heen de gekste mondmaskers, plastic handschoentjes en angstige ogen. Een collectieve sciencefictionfilm. Ik kan enkel hopen dat dit jaar snel voorbij is."