Textielkunst in tijden van corona [online expositie]
In opmars, Jo Huijsman
“Als de mensheid bedreigd wordt door een virus dat razendsnel om zich heen grijpt. Met een tempex bol ben ik aan de slag gegaan. Allereerst heb ik de bol omwikkeld met een grijs kunstvlies. Met de heatgun liet ik het vlies om de bol krimpen, er ontstaat dan een grijs glanzende rimpelige laag. Ik bekleedde de bol met restjes zwart geverfde mul. Zwart gevilte bolletjes met hier en daar een paar borduursteken maakten het virus compleet. Alles is vastgezet met kopspelden die ik oud-zilver heb geverfd.”
Op zoek naar verbinding, Voor d'Ooghen
“Na een zware schouderoperatie was ik voorzichtig terug actief in mijn atelier, met nieuwe technieken. Ik deed try-outs met monoprint op onder andere rijstpapier, dat ik in 1999 meebracht uit China. Ik was op zoek om ook mijn textiel hiermee te verbinden. Toen de coranacrisis uitbrak, zit ik geïsoleerd van mijn atelier maar bracht het nodige mee naar huis. Daar kon ik verbinden... en werd het monoprintresultaat met textiel uit den Haag verbonden. Verbinden, wat in deze tijden juist moeilijk is, maar nieuwe uitdagingen biedt.”
Wild Thing, Saar Snoek
“Mijn werk gaat meestal over de relatie tussen mens en natuur. Dit voorjaar maakte ik voor World Of Wearable Art een draagbare viltsculptuur waarin ik het toe-eigenen van natuur door de mens bevraag. We hebben altijd dieren gedood om hun huiden te verwerken in mode om ons begeerlijker en krachtiger te voelen. Ik heb een nieuwe ‘huid’ ontworpen gebaseerd op de principes van seksuele selectie. Een dag na mijn inzending werd de show verplaatst naar 2021. Weinig mensen hebben het werk in zijn totaal gezien; het is ironisch dat de eerste associatie ‘virus’ is. Hier een detail.”
De corona-vlinder, Diny van Ombergen van der Pol
“Deze corona-vlinder staat voor mij symbool voor leven, dood en wederopstanding. Mijn 80-jarige moeder heeft hem op een schort geborduurd toen mijn vader het coronavirus bleek te hebben. Hij bleek gelukkig te goed qua klachten voor opname in het ziekenhuis, maar doordat mijn moeder bronchitis heeft, is zij uit voorzorg tijdelijk naar het gezin van mijn jongste zus verhuisd. Ik, als oudste dochter, ben voor mijn vader gaan zorgen in zijn eigen huis. Het duurde totaal drie weken voordat we allemaal weer op ons eigen plek kunnen zijn. Het corona-vlinderschort herinnert ons aan het zorgen voor elkaar in spannende tijden.” (geschreven door Ellen van Ombergen, dochter van Diny)
Let's go, Lena Vansteelant
"Met dit werk dat ik enkele jaren geleden maakte (enkel en alleen uit restjes stof) stuur ik graag een boodschap uit aan allen met een huisdier. Laat je huisdier in deze moeilijke coronatijd eens (of tweemaal) per dag méér uit. Ook dieren voelen het aan dat er iets serieus fout zit met de wereld. Wat er aan de hand is, kun je ze moeilijk uitleggen, maar geef ze wat extra aandacht... en geniet er zelf ook van."
