Mikaela Castledine zoekt de grenzen van het haken op en denkt met haar handen

Haar creatieve impuls is om dingen te maken van alles wat ze tegenkomt; papier, draad, drijfhout of woorden. Het werk van de Australische beeldend kunstenaar en schrijver Mikaela Castledine omvat interesses in filosofie, dierlijk (ook menselijk) gedrag, architectuur en voedt haar diepe behoefte aan verhalen. Zij heeft in haar driedimensionale werk de grenzen opgezocht van haken.

Tekst: Dorothé Swinkels

Hoofdfoto: Mikaela Castledine, Kwolyn Tennis Club, 42 x 40 x 9 cm, gehaakte raffia, hout, synthetische pezen, knopen (foto: Bruno Kongawoin).

‘Ik geloof dat kunst een doe-woord is en dat het om het proces gaat, niet om het product.' Voor haar gaat kunst over het begrijpen van de wereld en van jezelf, over het bedenken van een hypothese, het doorwerken van het experiment en dan tot een conclusie komen die je helpt om te groeien. ‘Omdat ik dichter, wetenschapper en filosoof ben, ben ik voortdurend geïntrigeerd en verrast door de wereld, mijn reacties en interacties met de wereld en alles wat zich daarin bevindt.'

Mikaela Castledine, Light Headed, 67 x 20 x 20 cm, gehaakt parakoord, katoen en gevonden voorwerpen (fotografie: Bruno Kongawoin).

Dieren en gevonden voorwerpen

‘Ik maak vaak dieren, niet omdat ik van ze houd, maar meer omdat ik de manier waarop de mens met dieren omgaat fascinerend vind; hoe we zo veel op hen projecteren, hoe we van sommigen houden en anderen haten.’ Mikaela voegt vaak gevonden voorwerpen toe aan haar werk, houdt van de manier waarop een gevonden voorwerp zijn eigen essentie in het werk brengt. Ze wil zich laten verrassen. ‘Ik vind bijvoorbeeld dat een gevonden stuk hout met zijn mooie kronkels en vreemde hoeken het werk mythischer en vreemder maken, daar hou ik van.'

‘Ik werk veel van foto's en zonder patroon. Ik begin bij het ene uiteinde en werk zo naar het andere uiteinde, zoals bij het maken van een sok in de vorm van een dier’

Mikaela Castledine, Deer heart, 36 x 12 x 9 cm, gehaakte raffia, hout en gevonden bestek (fotografie: Bruno Kongawoin).

Bestel boeken, materialen en magazines!

Naar webshop

Hoeden

Mikaela leerde haken van haar vader toen ze ongeveer negen jaar was. Haar moeder vond dat, hoewel ze heel veel technieken beheerste, moeilijk het haar te leren. Zelf begon ze met het haken van hoeden voor haar kinderen en hun vriendjes. ‘Ik zeg altijd dat je alles wat je moet weten over driedimensionaal haken kunt leren van het maken van een hoed. In 2003 stelde een vriend haar voor sculpturen te maken voor een beeldententoonstelling en ‘omdat ik aan het leren was om in 3D te denken, besloot ik een techniek te gebruiken die ik al kende, en begon aan mijn oeuvre.

Mikaela Castledine, Naughty Corner, 61 x 24 x 41 cm, gehaakte raffia, polypropyleen, hout, gevonden voorwerpen (fotografie: Bruno Kongawoin).

Werkwijze

‘Ik werk van foto's, zonder patroon. Ik begin bij het ene uiteinde en werk zo naar het andere, zoals bij het maken van een sok in de vorm van een dier, en kijk er tussendoor veel naar. Hoewel ik vele steken kan haken vind ik dat de basis enkelvoudige haaksteek het beste werkt voor beeldhouwen, omdat het een strak, dicht materiaal vormt dat vormvast is.'

Naar de website van Mikaela Castledine.