Diana Yevtukh borduurt steken van hoop in bomen en muren
Van vorm veranderende sculpturen van Lou Baker
De gebreide sculpturen van de Engelse kunstenaar Lou Baker, geboren 1960 in Chelmsford, Essex, gaan over het vinden van betekenis in het leven. Ze gebruikt de techniek en het materiaal om bijzondere installaties te realiseren, waarin alle zintuigen geprikkeld worden. Haar gebreide werken veranderen van vorm tijdens een installatie, zeker als het publiek de werken aan mag raken en aantrekken. De werken zijn sculpturaal, ambachtelijk, onvoltooid en ontrafelend, met aandacht voor duurzaamheid en sociaal engagement.
Tekst: Elganan Jelsma
Lou Baker begon pas na haar 50ste met het maken van kunst. Zelf omschrijft ze dat als een positieve midlife crisis. Tijdens de corona pandemie heeft ze een reeks sculpturen gemaakt: Body Cocoons, die zij zelf kon dragen. ‘Ik doe vaak een performance met mijn werk, waarbij ik het werk draag. Op die manier maak ik het eigen.’ In 2022 werden bezoekers uitgenodigd om, een selectie gebreide draagbare sculpturen getiteld Delen van mij, te passen en zichzelf te transformeren tot levende sculpturen. Baker vond het fantastisch om weer met publiek te kunnen werken en getuige te zijn van de vreugde waarmee alle leeftijden haar sculpturen ontdekten. Passieve kijkers werden actieve deelnemers. Tegelijk wilde Baker de sculpturen ook beschermen en voelden ze eigenlijk te privé.
Red is the colour of …
hand knitted wool
2019-2021
Bloomberg New Contemporaries 2022, Ferens Art Gallery and Humber Street Gallery, Hull. Foto: Jules Lister
‘Ik doe vaak een performance met mijn werk, waarbij ik het werk draag. Op die manier maak ik het eigen.’
Textuur en tastbaarheid
Met het oog op duurzaamheid daagt Baker zichzelf uit om materialen te recyclen en te hergebruiken. Daardoor moet zij wel keuzes maken in wat er voorhanden is. ‘Ik vind het interessant om garen te gebruiken dat door iemand anders is uitgekozen. Het beperkt in zekere zin mijn keuze, maar voegt ook een prachtig scala aan kleuren en texturen toe die ik misschien niet zou hebben gekozen.’
Kleur is een belangrijk aspect in haar werk. Zo ook met Red is the colour of …, geïnspireerd op Louise Bourgeois: ‘Kleur is sterker dan taal… Rood is de kleur van bloed, verf, geweld, gevaar, schaamte, jaloezie, haat en schuld’.
Stash
2023
hand knitted mixed yarn
installation 2
Aanraken en knuffelen
Aanraking en de tastbare aard van stof zijn ook van groot belang. In 2012 voorspelde Li Edelkoort al dat het toegenomen gebruik van schermen in het dagelijks leven, ons zou doen verlangen naar aanraking en tastbaarheid: ‘Super-technologie gaat om super-tactiliteit vragen’. Lou Baker nodigt de bezoeker uit om de werken aan te raken en soms zelfs te dragen. Zoals het werk Shadow Sack, een hangend sculptuur van zwemkleding, waaruit gebreide tentakels lekken. Tussen de grijze breistrengen zitten ook gouden ranken. Baker maakte dit werk voor een expositie over vrouwen en ouder worden. Een schaduwzak met daarin verdrukte passies, gevoelens, herinneringen en gedrag uit onze kindertijd. Als we ouder worden gaat die zak lekken en moeten we iets met de inhoud ervan. Bezoekers willen haar werk aanraken en knuffelen.
Lou knitting Stash on the beach
2023
Foto: Dave Baker
Breien op het strand
Lou Baker breit altijd en overal. ‘Als ik alleen ben, is het meditatief en met publiek wordt het een performance.’ Zo is Stash gebreid op verschillende stranden van West Wales en Cornwall. ‘Het strand is de meest ideale plek om te breien.’ Stash is gebreid in allerlei blauwtinten, van een voorraad materiaal dat ze van een vriendin had gekregen. Baker heeft ook een langlopend project dat ze Social Knitwork noemt, gericht op welzijn en het verbeteren van de geestelijke gezondheid. Het betrekt het publiek door samen te maken en te praten. ‘Het voelt vaak alsof ik mensen, plaatsen en ideeën ‘aan elkaar brei’, zelfs als er geen sprake is van breien.’
https://www.loubakerartist.co.uk/
Meer
De blikopeners van Karen Pompe zijn blikvangers
Kwetsbaarheid, geweld, delicatesse, spanning en nostalgie in het werk van Deniz Kurdak
Tribute to Karina van Vught - A Life Dedicated to Fiber Art