De praktijk van de Amerikaanse kunstenaar Eleanor Anderson (1988) heeft als basis textiel, maar is meervoudig in die zin dat zij voortdurend nieuwe technieken en media zoals glas, metaal en klei uitprobeert en combineert. Zij krijgt energie van het proces van experimenteren en lateraal bewegen, bijvoorbeeld van textiel naar glas. Daarnaast wil ze graag de hiërarchie tussen kunst en ambacht uitdagen.
Tekst: Dorothé Swinkels
Foto links: George Perez
Rode draad zijn haar liefde voor felle kleuren, grafische vormen, het raster als basiselement en een gevoeligheid voor materiaal. De veelzijdigheid van het medium textiel spreekt Eleanor aan omdat ze steeds opnieuw keuzes kan maken, van het creëren van 2D werken tot 3D, van figuratief tot abstract,
van functioneel tot niet-functioneel. Zij wil haar materiaal met haar handen kunnen manipuleren, knippen, vouwen, naaien, verven of wikkelen. Ze werkt graag vanuit overvloed, met materialen waarvan voldoende beschikbaar is in verschillende kleuren.
Uitbundige levendigheid
Eleanor haalt materialen zoveel mogelijk uit winkels voor hergebruik en kringloopwinkels. Ze houdt van duurzame materialen die buigzaam genoeg zijn om te naaien. Zij maakt gebruik van ambachtelijke tradities als een flexibele beperking: ‘ik zoek naar openingen in het maakproces waarin ik zelfverzekerde imperfecties en afwijkingen kan aanbrengen. Ik gebruik vaak felle kleuren en herhalende patronen als een manier om elk project te injecteren met een bewijs van de uitbundige levendigheid die ik voel wanneer ik kunst maak.
De grond afspeuren
‘De serie “Alleywalks” is ontstaan tijdens een periode van overgang en onrust in mijn leven. Een van de strategieën die ik in die periode ontwikkelde was het maken van wandelingen.’ Tijdens deze wandelingen begon zij de grond af te speuren naar afgedankte voorwerpen, mogelijk bruikbare “schatten”. De wandelingen werden “dwaalsporen” - een manier om op reis te gaan zonder precies te weten wat zij zocht en haar een doel te geven. Eenmaal thuis in het atelier waste zij de objecten, rangschikte en inventariseerde ze en besloot hoe ze in het werk zouden werken.
Inspirerend?
De kunstenaar hoopt dat de kijkers tijd willen maken voor haar werk, omdat zij streeft naar het creëren van details die het waard zijn om van dichtbij te bekijken en dat deze zich lichter en speelser gaan voelen na het bekijken, verbonden met een gevoel van mogelijkheden en misschien zelf iets willen maken.
https://eleanor-anderson.squarespace.com/
https://www.instagram.com/eleanor_anderson_studio/