Werk van Caitlin Mc Cormack: beetje morbide en grillig mooi

Ze haakt skeletjes, dierachtige wezens, hoofdloze torso’s, antropomorfe vormen, schedels, donkergekleurde onheilspellende gebouwen van katoenen garen in een kantachtige structuur. Als ze iets 3D wil maken verhardt ze dat met lijm. De Amerikaanse kunstenaar Caitlin Mc Cormack (1988) begon bijna gedachteloos met haken tijdens het rouwen om de dood van haar grootouders kort na elkaar. Aanvankelijk begon ze met haar oma’s door ouderdom gevlekte katoenen kleedjes-haakgaren.

Tekst: Dorothé Swinkels

Wat begon als een mechanisme om met hun overlijden om te gaan veranderde in een eerbetoon aan hen. In haar gehaakte witte skeletvormen op vaak zwarte ondergronden combineerde ze als het ware het haakwerk van haar oma en de bewerkte houten vogels van haar opa. Inmiddels heeft ze deze gebeurtenis verwerkt en is ze een andere weg ingeslagen.

Techniek

Caitlin vertelt: ‘Mijn oma leerde me, met een spartaanse instelling, haken. Ze liet me grote sjaals haken, ze uithalen en opnieuw beginnen. Inmiddels heb ik zoveel gehaakt dat mijn pols, als ik hem beweeg, klinkt als een mondvol muesli waarop gekauwd wordt.' Een werk begint met het bestuderen van beeldmateriaal in boeken en online, uit het hoofd schetsen, haken, waar nodig delen aan elkaar naaien en dan verstevigen. Dat laatste kan lang duren, komt heel nauw. De gelijmde stukjes reageren op de omgevingscondities van haar atelier, tocht, temperatuur, vocht, enzovoorts. Ze vertelt: ‘Ik ben gefascineerd door hoe deze nuances zich in het resultaat kunnen voordoen, een beetje scheefgezakt, niet heel erg 3D, en ben altijd blij met varianten.

"Inmiddels heb ik zoveel gehaakt dat mijn pols klinkt als een mondvol muesli"

Ontwikkeling

Na een lange opstartfase wilde Mc Caitlin meer grillige en humoristische thema's, vegetatie, flora, haar werk situeren in meer uitgebreide omgevingen, met meer kleur. Soms ook gebruikt ze bestaand haakwerk. ‘Ik heb me zo lang beperkt!’ zegt ze. Haar werk gaat nu minder over de dood, meer over het leven. Twee voorbeelden waarin de beschreven overgang te zien is, zijn de werken "Granny" en “Backyard”. Hier voegt de kunstenaar bewust een kleurige omgeving toe aan haar witte skeletten.

Onheilspellend

Haar werken "See You All In There" en “Keep you here” zijn onheilspellende transparante gebouwen. Ze zijn gedrenkt in zwarte emailverf. Het gaat over het gevoel in de gaten te worden gehouden, het je niet veilig voelen binnen je eigen huis. Caitlin: ‘Ik stelde me voor hoe het zou voelen je te willen verbergen en niet te worden beschermd vanwege de doorschijnende muren.'

> Naar de website van Caitlin Mc Cormack

@mister_caitlin

Hoofdbeeld: Caitlin Mc Cormack, Granny.

Meer

De blikopeners van Karen Pompe zijn blikvangers
Kwetsbaarheid, geweld, delicatesse, spanning en nostalgie in het werk van Deniz Kurdak
Tribute to Karina van Vught - A Life Dedicated to Fiber Art
José Ras en haar Sous-vêtements, een verlangen voorbij functionaliteit
0 items | € 0

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws en schrijf je in!

Nieuwsbrief