De droomachtige tuinen van Amanda McCavour

Haar installaties zijn uiterst transparant, en visueel verbluffend. Ze zijn opgebouwd uit heel veel aan draadjes bungelende lichtgewicht elementjes. De Canadese kunstenaar Amanda McCavour (1985) wil nieuwsgierigheid wekken en betrokkenheid stimuleren. Ze heeft onder andere een site-specific installatie gecreëerd bestaande uit massa’s klaprozen (zie ook de openingsspread in TxP 251). Niet om de kijker in verwarring te brengen, maar om deze naar binnen te lokken.

Tekst: Dorothé Swinkels

Amanda kwam tot het gebruik van genaaide lijnen door haar interesse in getekende lijnen op papier. Ze wilde een tekening maken die alleen uit draad bestond, zonder basis. Wateroplosbare stof als hulpmateriaal bleek de oplossing voor deze ‘visuele uitdaging’. Het werd een keerpunt in haar praktijk. Veel genaaide lijnen samen maken een vorm. De techniek bepaalt, na het uitspoelen van de stof, de stevigheid ervan.

Gesimuleerde tuinen

Amanda vertelt: ‘Bij het maken van de installatie “Floating Garden” dacht ik aan een geïdealiseerde ruimte, een denkbeeldige en droomachtige omgeving gecreëerd met bloemen gemaakt van op de maaimachine, op wateroplosbare stof geborduurd garen. Na het uitspoelen ervan restten de bloemetjes van enkel draad, die ik geïntegreerd heb in een gesimuleerde tuin. Ik liet me voor de bloemen inspireren door botanische tekenboeken, maar vond het belangrijk om mijn eigen, niet al te realistische, variant te maken.
De installatie “Poppies” (klaprozen) begon als een opdracht voor het maken van honderd bloemen, hangend en gefotografeerd om te herdenken dat het honderd jaar na het einde van de Eerste Wereldoorlog was. Van dit bescheiden begin breidde dit werk zich uit tot honderden geborduurde klaprozen die ondersteboven aan het plafond hingen. De klaprozen zijn een tedere herinnering aan leven, tijd en ruimte.

“We staan vaak urenlang boven onze macht knoopjes te maken”

Proces en productiefase

Al haar ontwerpen beginnen met tekenen en onderzoek. Daarna volgt de testfase waarin Amanda daadwerkelijk met de naaimachine vormen naait. Hier geldt: maken is weten. Ze vindt dit een spannende fase omdat ze vaak haar tekeningen moet aanpassen aan het proces en de structurele uitdagingen van het werken met de wateroplosbare stof.
‘Het installeren is het laatste en meest uitdagende onderdeel van het werk voor mij’, vertelt Amanda, ‘ik maak dan van alle vooraf gemaakte elementen een eenheid, het is bijzonder prettig om te zien hoe al die onderdelen tot een groot geheel worden.

Het installeren kost vaak meer dan een week en veel mankracht en hulp. Het is fysiek werk waarbij we dan vaak urenlang boven onze macht knoopjes staan te maken en het is een uitdaging om te zorgen dat de hele boel niet in de war raakt.’

Grotere werken

Haar installaties bestaan nu uit soms wel duizenden kleinere stukken en Amanda wil de uitdaging aangaan om grotere stukken te gaan maken. De uitkomst daarvan? We gaan het hopelijk gauw zien…

> Naar de website van Amanda McCavour

Hoofdbeeld: Amanda McCavour, Neon Wolken, 2016, 4,25 m x 9 m x 6 m, Garens, machineborduurwerk. Locatie: Taubman Museum van Kunst, Roanoke, VA (foto: Matt Sturgess).

Meer

De blikopeners van Karen Pompe zijn blikvangers
Kwetsbaarheid, geweld, delicatesse, spanning en nostalgie in het werk van Deniz Kurdak
Tribute to Karina van Vught - A Life Dedicated to Fiber Art
José Ras en haar Sous-vêtements, een verlangen voorbij functionaliteit
0 items | € 0

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws en schrijf je in!

Nieuwsbrief