Expo "Oernatuur" toont textiele ontdekkingstochten van Mariëlle van den Bergh

Als gedreven ontdekkingsreiziger doorkruist Mariëlle van den Bergh (1956) de ongerepte natuur van Canada tot Tasmanië. Haar indrukken verbeeldt ze met breisels, weefsels, garens en keramiek tot ruimtelijke textiellandschappen vol micro-organismen. Al deze "oernatuur" is nu te zien in Museum Rijswijk.

Tekst: Chris Reinewald

"Mijn God is de natuur en mijn werk een ode daaraan", verklaarde Mariëlle van den Bergh in TxP (Textiel Plus) 244 uit 2018, pratend over haar liefde voor Canadese rotskusten en Tasmaanse korstmossen. De expositie begint met een klassiek geborduurd bladerpatroon en sluit af met manshoge, amorfe “textielrotsen”. Imponerend.

Fluoriserende interpretatie

Van den Bergh verweeft wol, acryl, polyester en katoen om daarmee zeegezichten of oerbossen expressionistisch-realistisch weer te geven. Een bijna fluoriserende interpretatie van een Canadese rotskust bijvoorbeeld. Het door ceruleumblauw bepaalde kleurscala lijkt (mij) op een photoshop-ingreep. Grappig overigens hoe de ontembare natuur door de franje-afwerking aan weerszijden van het kleed tot hanteerbare huiselijkheid beteugeld wordt.

Tasmanië-Tilburg

De kunstenaar werkte veel in residencies in Tasmanië, maar ook in het TextielLab in Tilburg en in de keramische werkplaats Sundaymorning@ekwc in Oisterwijk. Dat “gearrangeerde huwelijk met latere liefde” tussen klei en stof zorgde voor hybride nakomelingen zoals keramische objecten met “textielplanten” erin. De mix oogt het spannendst wanneer kleinere keramische onderdelen subtiel als (glimmende) accentjes in een wandkleed zijn verwerkt.

"Mijn God is de natuur en mijn werk een ode daaraan."

Golvende wandkleden

Is het Freudiaanse verbeelding dat je in het tweeluik met expressieve, semi-abstracte “bidkleedjes” respectievelijk een vrouwelijk naakt en mannelijke geslachtsdelen (in keramiek) denkt te zien? Hoe dan ook, Mariëlles creatieve en technische spanningswijdte dwingt tot het bepalen van voorkeuren.