De in Amerika geboren Australische kunstenaar Kate Just (1974) maakt gebruik van traditionele ambachtelijke technieken. Zij is bekend om haar inventieve, poëtische en politiek gebruik van breiwerk, zowel in sculpturale als picturale vorm. Haar werk wil stilstaan bij de kracht van protest en woorden en gaat in op het potentieel dat we allemaal hebben om de wereld met onze eigen handen te veranderen.
Tekst: Dorothé Swinkels
De hier besproken met de hand gebreide arbeidsintensieve werken met handgeschreven teksten verkennen persoonlijke en politieke ervaringen en ideeën en proberen de sociale problemen van onze tijd aan te pakken. Eerder werk omvatte gebreide figuren, onder andere een beeltenis van haar vader als politieagent, een stamboom, grote tekstsculpturen, geabstraheerde vormen en collecties gebreide huiden. Naast haar solopraktijk werkt Kate vaak sociaal en samen met gemeenschappen om grootschalige, openbare kunstprojecten te creëren die belangrijke sociale kwesties aanpakken, zoals seksuele intimidatie en geweld tegen vrouwen.
‘Het gebruik van tekst heeft mijn capaciteit vergroot om werk te maken waarin mensen zichzelf kunnen plaatsen en hun eigen relatie tot de tekst kunnen creëren’.
Autobiografisch
Kate begon in 2000 met breien na het tragische verlies van haar broer. Als onderdeel van haar rouwproces leerde haar moeder haar breien. ‘Op dat moment begreep ik dat breien een krachtig persoonlijk middel was om verhalen te vertellen en nieuwe banden te scheppen’. Haar werken zijn altijd autobiografisch geweest omdat ze kindertijd en biografische ervaringen verkennen. Kate gelooft dat breien een krachtig persoonlijk, politiek, poëtisch en narratief hulpmiddel is.
Relatie met tekst
‘Het gebruik van tekst heeft mijn capaciteit vergroot om werk te maken waarin mensen zichzelf kunnen plaatsen en hun eigen relatie tot de tekst kunnen creëren en hoe die met hun ervaring verbonden kan zijn. Ik heb altijd tekstwerken en sculpturen gemaakt, maar keerde in 2019 met mijn “Anonymous was a woman” serie terug naar het tekstwerk omdat ik werk wilde maken dat voor meer mensen herkenbaar was’. In dit project gebruikte de kunstenaar een verwijzing naar Virginia Woolfs “A room of one’s own” om de onzichtbaarheid van kunstmakende vrouwen in de maatschappij aan te kaarten.
Elk project is anders
‘Bij recente projecten heb ik heel heldere, snoepachtige kleuren gebruikt. Ik gebruik deze kleuren vooral omdat deze werken een leerzame, bijna educatieve insteek hebben, dus ik heb bijna schoolkleuren acrylverf gebruikt om de link met school, of kinderboeken, of alfabet afbeeldingen weer te geven. “50 Rules for Making Art” zijn eigen geschreven teksten over wat ik heb geleerd van het maken van kunst’
Web: www.katejust.com
Instagram: @katejustknits