In haar landschappen, opgebouwd uit gerecyclede ijshockeyspullen, brengt de Canadese Liz Pead (1972) drie verschillende liefdes samen, te weten textiel, sport (ze is actief ijshockeyer) en landschapsschilderkunst. Een groot deel van haar kunstpraktijk is gebaseerd op hockey en ideeën uit de sport: een fysieke manifestatie van het samengaan van geest en lichaam.
Tekst: Dorothé Swinkels
Liz blijkt een duizendpoot; naast haar ijshockeycarrière is ze bezig met de hier getoonde landschappen, getufte tapijten, geweven dekens, gezeefdrukte T-shirts, olieverfschilderijen, houtdrukken en inkttekeningen.
"In Scandinavië is landschap echt een onderwerp in hun textiel"
Vaste onderdelen van haar atelierpraktijk zijn: kijken, zien, denken en maken, waarbij ze graag alternatieve materialen gebruik. Als ijshockeyspeler - en het reizen dat daarmee samenhangt - heeft Liz wereldwijd veel kunst kunnen zien en kunstenaars mogen ontmoeten.
Liz groeide op in New Brunswick (Canada) hetgeen zorgde voor een levenslange band met landschap. Tijdens haar kunstenstudie verdiepte zij zich in het onderzoek naar visies op het Canadese landschap en de invloed daarvan op onze hedendaagse relatie met de ecologie.
Liz vertelt: ‘Na veel Scandinavisch textiel te hebben bestudeerd viel me op dat het landschap echt een belangrijk onderwerp is in hun textielkunst en -vormgeving.’ Voor Liz ook. Ze begint haar landschappen met onderzoek naar interessante mensen uit de Canadese geschiedenis en de landschappen die ze bewoonden. Vervolgens probeert ze zelf naar die plekken te gaan en maakt er kleine olieverfschetsen (27 x 35 cm) die ze vervolgens opschaalt tot kleine materiaalschetsen (40 x 50 cm). Als afsluiting kiest ze er een uit die ze op groot formaat “inkleurt” met gerecyclede ijshockeyspullen (200 x 500 cm). Met haar landschappen streeft ze ernaar bij de kijker omgevingsbewustzijn op te roepen.
Textiel is een onderdeel van de materiële geschiedenis van de sport. Naarmate het spel zich ontwikkelde, ontwikkelden de verschillende materialen zich ook. In het begin waren er breisels, geweven stoffen, leer en vilt. Knopen en ritsen en riemen werden vervangen door elastiek, klittenband en voorgevormd plastic. Er verschenen high-tech stoffen. Liz: ‘Mijn fysieke relatie met de materialen waarmee ik werk is net zo belangrijk als het resulterende beeld. De materialen die ik hergebruik, een eindeloze voorraad oude, kapotte spullen, gescheurde sokken en truien hebben al een leven gehad als uiterst noodzakelijke lichaamsbescherming, ze komen uit de vuilnisbakken van de stadions (ze is daar zes uur per week actief) en onder uit de hockeytassen van mijn vrienden.’
> Naar de website van Liz Pead
Hoofdbeeld: Liz Pead, "Quarry Fields at Chatsworth".