De veelkleurige verticale kleurverlopen van Ulrike Martha Zimmerman
Mandy Coppes-Martin maakt broos werk dat krachtig is
Het lijkt alsof ze ieder moment uit elkaar kunnen vallen. Dat gevoel roepen de fragiele sculpturen en tekeningen van kunstenaar Mandy Coppes-Martin (1973) op. Niets is minder waar. De kunstenaar, die momenteel in Engeland woont, werkt met langvezelig papier en zijde, wat allebei ongelofelijk sterk is. ‘Het is deze spanning waar ik van geniet. Ik gebruik deze materialen omdat ze de kracht bieden die nodig is om werk te maken dat bijna verdwijnt in de ruimte.’
Tekst: Sandra Mackus
Mandy Coppes-Martin, Lament, 2021, 1,2 m in diameter,gehaakt draad van diverse papiersoorten (sisal, ananas, katoen en hennep) en pulp (foto: Natalie Sternberg).
Mandy Coppes-Martin, Lament, 2021, 1,2 m in diameter,gehaakt draad van diverse papiersoorten (sisal, ananas, katoen en hennep) en pulp (foto: Natalie Sternberg).
Die kracht zit overigens niet alleen in de materialen zelf. Naast dat konjac pasta (een soort Japans voedselzetmeel) ervoor zorgt dat ze papier en vezels zoals zijde kan modelleren werkt het ook verstevigend zodra het droog is. Jarenlang deed de kunstenaar onderzoek naar papiersoorten. ‘Ik gebruik papier als onderdeel van het kunstwerk en niet als oppervlak om op te werken. Ik stop objecten zoals kant en papieren draden ín het papier, zodat het bijna één laag wordt, een soort huid is.’
Mandy Coppes-Martin, Transient Myopia (formerly Cyclical), 2022, zijde uit Madagaskar, antiek kant en draad van papier (foto: Natalie Sternberg).
Mandy wordt gefascineerd door ‘het specifieke moment van ontbinding; dat moment dat je het object op heterdaad betrapt wanneer het uiteenvalt’. Ze stelt vragen over het begrip tijd en de vergankelijkheid van mens en natuur. Daarbij valt het haar op dat de mens veel waarde hecht aan objecten. ‘Het lijkt vaak alsof onze spullen belangrijke ervaringen en momenten in de tijd het beste vastleggen.’
Mandy Coppes-Martin, Below the Surface, 2021, 250 x 80 cm, 1,2 meter in diameter, ruwe ongesponnen zijde van de zijdevlinder (foto: Natalie Sternberg).
Naast papier en zijde werkt ze dan ook graag met gevonden textiel en objecten. ‘Ik hou van de materialiteit van dingen. Van objecten met een geschiedenis, die kan veranderen zodra je ze uit elkaar haalt en opnieuw samenstelt, waardoor ze een ander verhaal vertellen.’ Ondanks dat haar werk er prachtig uitziet, is dat verhaal meestal niet al te positief. ‘Als je nog een keer goed kijkt, kun je zien dat het bijvoorbeeld over de gehavende aarde of de verzuring van de oceaan gaat.’
Naar de website van Mandy Coppes-Martin.
Meer
Ana María Hernando maakt de ongekende mogelijkheden van tule zichtbaar
De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen