De kimono: de textiele culturele identiteit van Japan
Riëtte Sommerdijk naait portretten met de machine
De Tilburgse Riëtte Sommerdijk (1968) is opgeleid als theatervormgever en ontwierp jarenlang kostuums, onder andere voor steltlopers. Een paar jaar geleden begon ze met het naaien van portretten op de naaimachine. ‘Ik voel me meer een vormgever dan een kunstenaar. Ik maak graag dingen die verkoopbaar zijn aan een groter publiek, dingen die mensen een glimlach op hun gezicht geven.’
Tekst: Mattanja Coehoorn
Ze begon met een serie schrijversportretten, als voorbeeld. ‘Het eerste portret dat ik heb gemaakt is van Dimitri Verhulst. Hij kwam een signeersessie doen bij een boekwinkel in de buurt, en ik dacht: als ik zijn portret maak, kan ik het daar tonen. Het is gemaakt in een gewone stiksteek, met transport. Ik wist toen nog niet dat je het transport ook omlaag kunt zetten. In het gastenboek schreef Dimitri: 'Wat leuk dat u mij hebt genaaid.’
Portret van Peter Buwalda, 2019, 20 x 30 cm, machinegaren op papier en katoen, standaard naaisteek
‘Ik maak graag dingen die mensen een glimlach op hun gezicht geven.’
Suggestief
‘Daarna koos ik Peter Buwalda, omdat hij een interessante kop heeft. Dit is mijn beste schrijversportret tot nu toe, de tweede die ik heb gemaakt. Ook hier wist ik nog niets van naaien zonder transport. Het resultaat is heel suggestief, dat maakt het tot een goed portret.’
Portret van een vrouw met vogel, 2019, 10 x 10 cm, vrij machinaal borduurwerk, naaigaren op katoen
Museumshop
Om het werk verkoopbaar te maken, sluit Riëtte graag aan bij exposities van musea. ‘Dit werkje maakte ik voor de museumshop van Modemuseum Hasselt, naar aanleiding van een expositie en boek over vrouwenrechten. Ik heb een afbeelding gebruikt die ook op de flyer stond. Daardoor paste het prima in de collectie van de shop.’
Portret van een kleinkind, 2022, 25 x 25 cm, vrij machinaal borduurwerk, naaigaren op katoen
Opdracht
Af en toe werkt Riëtte in opdracht: ‘Dan moet zo’n portret wel echt goed lijken. Voor een echtpaar maakte ik een serie van hun drie kleinkinderen, met subtiele stralenkransen – voor opa en oma zijn kleinkinderen toch engeltjes. Ik vond dat ik iets nieuws moest proberen en maakte een versie met reliëf erin. Maar ik was er niet tevreden over en moest opnieuw beginnen. Inmiddels weet ik dat ik niet steeds iets nieuws hoef te doen en blijf ik meer bij mijn eigen stijl. Ik ben wel steeds losser gaan werken, met loshangende draden en zonder extra handmatig geborduurde details.’
https://www.riettesommerdijk.nl/
Meer
Karola Pezarro’s bewustzijn van het onbegrijpelijke
High Five Art Galerie presenteert Van Waaier tot Wals een overzicht van 15 jaar werk
The Defenders van Willy Looyen zijn een uitdrukking van bewondering en herinnering