Textiele sculpturen en installaties van Farkhondeh Shahroudi

In het werk van de Iraanse Farkhondeh Shahroudi (1962) komen allerlei disciplines en werkvormen samen. Het is niet eenvoudig om die als een eenheid te bespreken. Ieder project heeft een eigen karakter en een eigen beeldtaal. Niettemin is er altijd textiel aanwezig, soms in dialoog met schilder- of beeldhouwkunst, soms als een installatie.

Tekst: Marta Kargól

In 1990 kreeg Shahroudi politiek asiel in Duitsland. Ze vertelt in haar werk over de toestand van een kunstenaar die buiten haar eigen geboorteplaats leeft en creëert: 'Mijn werken weerspiegelen een artistieke confrontatie met revolutie, oorlog, vlucht en hoe die invloed uitoefenen op mijn innerlijke wereld. Mijn kunst versmelt heden en verleden. Het komt uit mijn grote archief van de verbeelding. Dit archief is gevormd door zowel een collectief geheugen als ook mijn liefde voor persoonlijke verhalen die ik zelf verzamel.'

Tuinen

In de installaties genoemd 'Tuinen' brengt Shahroudi een ode aan de Perzische tapijttraditie. Ze wikkelt tapijten rond pilaren en bomen of ze verspreidt ze in de museale ruimte. De tapijten betekenen voor haar een tuin of een park: ‘Ik kan mijn tapijt meenemen waar ik ook ga, het kan meebewegen. Tapijten zijn speciaal voor mij omdat ze geen voor- of achterkant hebben, ze zijn dus niet-hiërarchisch. Bovendien dragen tapijten veel verhalen in zich.’ In de installaties 'Mobiele tuinen - continentale verschuivingen' weeft Shahroudi Perzische teksten in het textiel. De kunstwerken doen denken aan een palimpsest: een hergebruikt stuk perkament waarop al eerder werd geschreven. Twee teksten bedekken elkaar en worden onleesbaar. ‘Beide kunstvormen – schrijven en textiel – zijn als zachte weefsels. Ik kan ze gemakkelijk omvormen of transformeren', zegt Shahroudi, die zich naast beeldende kunst bezighoudt met poëzie.