Textielkunst in tijden van corona [online expositie]
Na de mondmaskers, ook vaak oogmaskers, Tania Verhasselt
"In deze rare tijden plooien mensen heel erg op zichzelf terug, ondanks de vele initiatieven en positieve berichtgeving rond deugdoende activiteiten. Anderzijds vind ik dat we met oogkleppen (oogmaskers) rondlopen, want er is echt weinig aandacht voor de zwakkeren in deze maatschappij: wat met vluchtelingen die op straat leven? Wat met daklozen? Wat met arme mensen? En dan gaat het alleen nog maar over onze eigen omgeving. Net voor de coronacrisis uitbrak, stond het nieuws elke dag bol van conflicten waar dan ook ter wereld… en daar hoor je nu niets meer over, terwijl we allemaal ergens wel beseffen dat deze conflicten niet zomaar verdwenen zijn. Vandaar dat ik dus aan oogmaskers moest denken. Deze specifieke maskers zijn allemaal individuele stukken, gemaakt van handgeschept papier, met de hand bedrukt en aan de achterzijde genaaid met ambachtelijk gekleurde lappen zijde, katoen en wol."
Human Enlightening, Lon Buttstedt
"Oude colbertjes heb ik omgevormd tot een lange mantel en vervolgens van resten textiel mensfiguurtjes gemaakt, die allemaal een eigen amulet op het lijf hebben. Dit kunstwerk is geïnspireerd op de mantelmadonna’s uit de middeleeuwen. Het gebaar van mantelbescherming stond onder andere symbool voor het erkennen of adopteren van kinderen doordat de vader hen onder zijn mantel nam. Wij hebben nu ook bescherming nodig, maar tevens is het nog duidelijker geworden dat we kennis moeten vergaren en zelf in actie moeten komen. Via elementen die ik in de mantel heb verwerkt wordt lichaamswarmte omgezet in thermo-elektrische energie. Hierdoor gaan de lampjes op de bovenste figuurtjes branden. Met een knipoog symboliseren die de door kennis bereikte verlichting. Laten we hopen dat er bij veel mensen een lichtje gaat branden over wat we zouden moeten veranderen om de wereld leefbaarder te maken."
May you be rooted and stand strong to grow the revolution, Sjouck de Vries
“Hierbij een foto van mijn oer-Hollandse mondkapjes. We zitten in Portugal en het enige wat ik mee had was een zakdoek met molens, dus vandaar... In de lucht boven de molens heb ik wat meeuwtjes geborduurd. De levensboom is gezeefdrukt. Met wortel-voetjes en tak-handen die van alles aan het doen zijn...”
Schaduwman, Jolanda van Iersel
"Mijn inzending is Schaduwman. Deze verbeeldt het isolement waarin we verkeren, de angst voor het onbekende gevaar, het gebrek aan fysieke aanraking en het verdriet van ziekte en verlies. Allemaal facetten waar we als mens mee worstelen in deze coronacrisis. We trekken ons terug. We willen het liever niet weten, niet zien, niet horen. We leven nog en wachten tot het voorbij is."
No digas nada (Zeg maar niets), Nanon Morsink
“Ik ben al een tijdlang bezig met het maken van vrouwenportretten, steeds met een ‘laag’ ertussen die de geportretteerde meer of minder zichtbaar maakt. In de huidige tijd met het coronavirus staat er óók een heleboel tussen de mensen in; wantrouwen, angstgevoelens, eenzaamheid, maar ook verbondenheid en denken aan een nieuwe, andere toekomst. Door in dit werk enerzijds een verwijzing naar een mondkapje te maken, maar anderzijds ook een open bloemvorm te suggereren, hoop ik dat ik dát wat er onzichtbaar tussen mensen instaat, zichtbaar te kunnen maken. De geportretteerde stelt je een vraag: 'Wat?... Zeg maar niets meer…'”