De Nederlandse kunstenaar Hella van ‘t Hof (1962) maakt verstilde “fotografische borduursels” vol verborgen boodschappen. Ze speelt met de betekenis en haalt mensen en situaties uit hun verband. Het landschap en de mens zijn haar geliefde onderwerpen. Ze voegt vaak traditionele borduurmotieven, zoals bloemen, toe aan bestaande of eigen foto’s. Ze bedekt er een foto gedeeltelijk mee, legt er een beschermlaag overheen, verstopt, benadrukt of ontkent de aanwezigheid van die foto.
Tekst: Dorothé Swinkels
“Textiel is voor mij zowel een vanzelfsprekendheid als een uitdaging,” vertelt Hella. “Ik ben opgegroeid tussen de borduurwerken van mijn moeder, zij beheerste een schat aan borduurtechnieken.”
“Soms heb ik een haat-liefdeverhouding met kunst, maar ik zou niet zonder kunnen”
“Zelf heb ik voorkeur voor het kruissteekje en de platte steek, respectievelijk vanwege de openheid en de mogelijkheid tot het borduren van een dicht vlak.”
De combinatie van foto en borduurwerk komt voort uit werkproces van Hella. “Ik gebruikte fotografie al vaak als basis van autonome borduurwerken. Op een gegeven moment wilde ik het textiel verweven met de afbeelding op de foto, vaak een landschap. Ik begon met experimenteren. Ik doorboorde foto’s van groot formaat om er een patroon op te borduren.”
De keuze voor een foto is altijd intuïtief, vertelt Hella. “Ik kijk en maak vervolgens schetsen. De boodschap blijkt vaak ‘verhuld’; ik vertel mijzelf een ‘verhaal’ waarvan ik het bestaan nog niet kende.” Ze gebruikt zwart-witte, vaak wat onscherpe jeugdfoto’s, beelden uit boeken of van internet en foto’s van de rommelmarkt. Daarnaast maakt ze ook zelf foto’s, voornamelijk van landschappen. Nadat ze haar foto’s door middel van een transfer op borduurgaas gedrukt heeft, voelen de werken intiemer en persoonlijker. Een enkele keer zeefdrukt ze in plaats van een transfer te gebruiken, afhankelijk van de sfeer die ze zoekt.
Het werk van Hella wordt vaak beschreven als mysterieus, kwetsbaar en poëtisch. Hella: “Als ik dat kan overbrengen op de toeschouwer is mijn werk geslaagd, het hoeft niet letterlijk gelezen te worden, ik houd van de ruimte eromheen.”
"Kunst speelt een grote rol in mijn leven", besluit Hella. "Soms heb ik er een haat-liefdeverhouding mee, maar ik zou niet zonder kunnen. Kunst voedt mij in veel opzichten. Ik streef ernaar oude technieken in ere te houden en er tegelijkertijd iets onverwachts mee te doen.”