Humor met een missie, het werk van Anastasiia Podervianska
De "stitched paintings" van Carina Ellemers
Een onderzoek naar het samengaan van textiel en schilderen
Carina Ellemers (1965) is filmmaker en beeldend kunstenaar. De laatste jaren gaat haar aandacht vooral uit naar haar stitched paintings, gestikte schilderijen, waarin zij een spel speelt van licht en schaduw, horizontalen en verticalen.
Wat is de overeenkomst tussen je films en je stitched paintings?
“Zowel bij film als bij de gestikte schilderijen gaat het om montage, elementen bij elkaar brengen. Dat is essentieel.”
Carina Ellemers, “Shades in squares”, 2016, genaaid geruit katoen met grijze en witte acrylverf, 30 x 30 cm.
“Ik zie de textiele materialen vooral als schildergrond.”
Je hebt het over "schilderijen", noem je het geen werken op textiel?
“Nee, ik kijk en denk vanuit schilderen. Ik zie de textiele materialen vooral als schildergrond. Vincent van Gogh schilderde ook op een theedoek. Mondriaan nam textiel en ging het eerst witten en wegwassen, alsof de ondergrond niet bestond. De horizontale en verticale draden van een doek intrigeren me. De geometrische abstractie ligt er al in besloten. Het is eerder onderzoek naar het samengaan van textiel en schilderen.”
Carina Ellemers, "Digging it", 2016, genaaid katoen met grijze, zwarte, witte en omber acrylverf, 30 x 30 cm.
Hoe ga je te werk?
“Ik neem het doek dat bestaat uit diverse kleuren geruite katoenen vlakken. Ik knip daarvoor vierkantjes uit de stof. Die stik ik aan elkaar volgens een gevoelsmatige ordening. Dan span ik het doek op waardoor de vlakjes mee gaan rekken en de vorm verandert. Als het niet voldoende naar mijn zin is, span ik het doek weer af, vervang enkele vormen voor een langgerekte of rechthoekige vorm en span het weer op. Dit proces van opspannen en afspannen gaat door totdat op het doek de gewenste vormen zijn ontstaan. Dan pas ga ik schilderen. Ik werk op klein formaat. Wat mij boeit, is het samengaan van de flexibiliteit van de draden en de geometrische strakheid. Ik gebruik het flexibele karakter van textiel in plaats van liniaalrecht te werken zoals veel geometrisch abstracte schilders doen. De zijkanten van het werk neem ik als vanzelf mee, omdat ik het textiel om het frame vouw. Dat doet iedere schilder.”
Je gebruikt ook satijn en fluweel.
“In het werk met de katoenen ruitjes schilder ik het zachte licht tussen de ruitjes en zoek daarbij naar harmonie tussen de ruitvormen. Bij fluweel stik ik de geometrische vormen in verschillende vleugrichtingen aan elkaar. Die vleugwisseling geeft het werk een boeiende licht-donkerwerking.”
Licht is heel belangrijk voor je?
“Mijn werk gaat vaak over licht en donker, open en gesloten. Het bladgoudwerk gaat vooral over geslotenheid: goud weerkaatst het licht. Werk ik met kaasdoek, dan speel ik met de transparantie, het licht gaat erdoorheen.”
Carina Ellemers, "Macula", 2016, genaaid gaas en katoen met grijze acryl, 30 x 25 cm.
Werk van Carina Ellemers is t/m 8 juli 2018 te zien in de expositie "Kleur en beweging" in de Glass Gallery Broft in Leerdam, en van 26 t/m 29 juli 2018 in de expositie "Contemporary Contemplations in Berlin" in Künstlerhaus Bethanien in Berlijn.
Hoofdbeeld: Carina Ellemers, “Site”, 2015, genaaid katoen met bladgoud, 30 x 25 cm.
Dit vind je vast ook leuk
Visual Poetry van Cherilyn Martin
De felgekleurde wereld van Masako Miki verwijst naar Japanse tradities
Erin E. Castellan verstaat de kunst van het combineren met een minimale voetafdruk