De felgekleurde wereld van Masako Miki verwijst naar Japanse tradities
Arte Povera met smoel
Werk van textielkunstenaar LAM de Wolf geboekstaafd
Textielkunstenaar LAM de Wolf (1949) is een virtuoos in het ontkennen van de virtuoze manier waarop ze nederige textiele materialen toepast in wandobjecten. Waren het eerder vooral abstracte rasters waarmee ze werkt, sinds kort liet ze de figuratie toe: gezichten. Over deze nieuwe invalshoek publiceerde ze een mooi (door Henrik Barends) ontworpen boekje: Het bij elkaar geraapte gezicht.
Tekst: Chris Reinewald
Verwacht ook hier geen virtuoze vormen maar rudimentaire gelaagdheden. De Wolf “zocht gezichten bij elkaar” met draadjes, lapjes, kleurstaaltjes, klosjes. Zelfs grillig verdroogde appelschilletjes transformeert ze tot een hecht maar volkomen onleesbaar schrift. “Arte povera” met smoel zou je kunnen zeggen.
Werk van LAM de Wolf uit "Het bij elkaar geraapte gezicht"
“De Wolf hinkelt over een gezicht alsof het een speelplaats is.”
Geboekstaafd overzicht
De Wolf neemt risico’s door zich zo basaal, quasi-naïef te uiten: als een kindertekening bijna. Maar dit geboekstaafd overzicht overtuigt je van haar onderzoekende en intuïtieve werkwijze. De eerste koppen uit 1999 zijn nog een soort vodou-achtige popjes. Er zijn enkele verkenningen met omtrekvormen waarna zich in 2009 de eerste gezichten aandienen. Voorlopig dringen alleen ogen-neus-mond achter een meedogenloos grid naar voren. Gevoelens die zich niet laten kooien. Temperamenten niet genegen zich te laten temmen.
Werk van LAM de Wolf uit "Het bij elkaar geraapte gezicht"
Wonderlijke eilandjes
Weer acht jaar erna defragmenteren de gezichten tot wonderlijke eilandjes van stofrestjes, knoopjes, hekwerkjes en borduurlapjes. De Wolf hinkelt over een gezicht alsof het een speelplaats is. In het nieuwste werk vormen geraffineerde kleurcombinaties als (antroposofische?) gemoedstoestandjes op velletjes papier en een los lint eromheen de gezichten. De onderdelen liggen los bijeen: voor even, lijkt het wel. Wie zei ook alweer dat je op zekere leeftijd het gezicht krijgt dat je verdient?
Regisseuse van haar werk
Behalve als maakster is De Wolf ook een streng regisseuse van haar werk, wat blijkt uit de gestage stroom boekjes die ze produceert. Gekortwiekte citaten van beschouwers (waaronder tot mijn verrassing ook van ondergetekende) voegt ze als sturing toe. In het enige grotere stuk in dit boekje typeert Alex de Vries haar treffend als een waarnemer die met haar handen beelden aftast en woorden op haar tong proeft.
Werk van LAM de Wolf uit "Het bij elkaar geraapte gezicht"
Maakt dat haar werk woordspelerig – of beeldspelerig – anekdotisch? Nee. Met de bijeengeraapte gezichten lijkt De Wolf (die zich van voren LAM noemt) gespeelde rollenspelen te willen begrijpen. Dat ze al over een imposant oeuvre beschikt, doet niet ter zake. Het zoeken, rapen, ordenen en maken duurt voort. Op haar zolderatelier blijft ze aan alle touwtjes trekken.
Lam de Wolf, Alex de Vries, Het bij elkaar geraapte gezicht, uitgeverij Voetnoot, 2018, € 25,-, ISBN 978 94 917 3848 7.
Dit vind je vast ook leuk
Erin E. Castellan verstaat de kunst van het combineren met een minimale voetafdruk
Op zoek naar vrouwelijkheid en de Male gaze borduurt Sylvie Franquet en kleed stenen aan
Humor met een missie, het werk van Anastasiia Podervianska