De veelkleurige verticale kleurverlopen van Ulrike Martha Zimmerman
Met veel garens en pijnlijke vingers werkt Carmen Mardonez aan haar droom
De ondergronden, waarop de Chileense kunstenaar Carmen Mardonez (1988) freestyle borduurt, variëren van klassiek canvas tot afgedankte voorwerpen en oppervlakken, zoals citroentassen, oude t-shirts, en meer recent, gestart tijdens een Covid-lockdown, afgedankte lakens en kussens. Ze gebruikt ze zoals ze zijn: effen of met patroon, verkleurd, bevlekt of gescheurd. Haar werk is een manier om uiting te geven aan haar rebellie tegen haar conservatieve en religieuze opvoeding.
Tekst: Dorothé Swinkels
Op zoek naar manieren om traditioneel borduurwerk te deconstrueren - om zo ruimte te maken voor minder patroonmatige, meer experimentele technieken, waarbij kleur en reliëf belangrijker zijn dan mimesis en praktisch huishoudelijk gebruik - kwam ze terecht bij freestyle borduren. Het blijkt het perfecte medium voor haar. ‘Ik ben blij dat ik doe waar ik van hou en met de impuls om het te blijven doen, om te testen hoe ver het me kan brengen vanaf het punt toen dit nog maar een droom was’.
Lucía, 2020, 43 x 53 cm.
Voordelen
Over het algemeen werkt Carmen spontaan: ‘Ik kies een kleurenpalet, waarbij ik inspiratie vind in een foto of landschap. Ik bereid mijn kleuren voor door verschillende garens te mengen en begin dan te werken. Vaak weet ik niet eens of het werk 2D of 3D zal worden, dus laat ik de dingen gebeuren. Een groot voordeel van dit werk: ik kan met mijn draden overal in mijn woonkamer werken, zonder me zorgen te maken dat ik de vloer, mijn kind of mijn werkstukken ruïneer. Wat ik ook leuk vind aan borduren is de textuur, het reliëf van mijn werkstukken te kunnen voelen, terwijl ik aan het creëren ben, en ze dikker en zwaarder worden.’
‘Ik ben blij dat ik doe waar ik van hou en met de impuls om het te blijven doen, om te testen hoe ver het me kan brengen vanaf het punt toen dit nog maar een droom was’.
All Nighter, 2022, 60 x 60 x 66 cm, hangend soft sculpture op kussens en met de hand geborduurd bedlaken en citroenen gaas (foto: Angel Xotlanihua).
Nadelen
‘Misschien is een van de grootste uitdagingen wel hoe pijnlijk het is om te borduren zoals ik doe: gezien de hoeveelheid garen die ik gebruik en hoe dik de werkstukken worden, heb ik ook heel dikke en scherpe naalden nodig en oefen ik er veel druk op uit, zoveel dat ik meestal de huid van mijn vingers kapot maak. Vaak moet ik dus een paar dagen vrij nemen tussen twee borduurrondes, zodat mijn lichaam (niet alleen vingers, maar ook pols, ellebogen en schouders) kunnen uitrusten’.
Twisted intentions, 2021, 66 x 51 x 40 cm, handgeborduurd textielsculptuur op kussens en bedlaken.
Reacties
‘Wat ik het leukst vind, is om de onderbuikreacties te zien van mensen die voor mijn werk staan. Hen gedesoriënteerd, verontrust, betoverd, verwonderd of contemplerend te zien. Hen “wow!” horen zeggen. Zien hoe ze dichterbij komen, de details inspecteren, de textuur willen voelen, en dan teruggaan om een ander perspectief te krijgen, zichzelf inhoudend om de kunstregels van niet aanraken niet te overtreden.’
Naar de website en Instagram van Carmen Mardonez
Meer
Ana María Hernando maakt de ongekende mogelijkheden van tule zichtbaar
De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen