Textiel en Porselein: Konno’s studie van tegenstellingen
Cécile Verwaaijen over haar serie textiele werken ‘Learning Arabic’
De lessen Nederlandse taal die ze aan nieuwkomers gaf, en de daaruit voortgekomen behoefte de Arabische taal te leren, waren voor kunstenaar Cécile Verwaaijen (1968) manieren om achter de schermen van een complexe samenleving te kijken. Het werd een inspiratiebron voor haar beeldend werk.
Tekst: Dorothé Swinkels
Angst en fascinatie
Met een open geest, gewapend met naald en draad, zocht en vond Cécile Verwaaijen een beeldtaal om uiting te geven aan haar gevoelens van verwondering en fascinatie, maar ook van angst en ontzetting.
Cécile Verwaaijen, ´Learning Arabic, Home sweet home´, 2018, borduurwerk en lijm op papier, 35 x 35 cm.
‘Ik wil geen kunst maken, ik wil kunst vinden’
Learning Arabic
Haar serie werken ‘Learning Arabic’ gaat over het leren kennen en begrijpen van de Arabische cultuur. Cécile geeft aan dat ze met haar werk de wereld zachter wil maken. Daarbij kreeg ze steeds meer behoefte aan het creëren van nieuwe beelden, open beelden van hoop die een tegenwicht kunnen bieden aan de harde, dagelijkse realiteit.
Cécile Verwaaijen, 'Untitled', 2020.
Kunstenaarschap
Cécile stelt vrijheid voorop en daagt zichzelf uit om iedere dag opnieuw naar haar werk te kijken met de ogen van een avonturier. ‘Mijn werk is soms heel geëngageerd, soms gaat het over niets’ vertelt ze. ‘Juist dat typeert mij als kunstenaar. Zodra ik kan bedenken hoe het volgende werk eruit zal zien, sla ik een andere weg in. Ik wil geen kunst maken, ik wil kunst vinden. Eigenlijk is elk werk het schetsboek voor het volgende werk. Ik hoef maar wat te schuiven met dozen, materialen en gereedschappen en voor ik het weet ben ik begonnen aan een nieuw werk. Soms is er even geen idee, dan heb ik een schetsboek waarin ik notities maak en beelden visualiseer die in mijn hoofd zitten.’
Cécile Verwaaijen, 'Learning Arabic, Woman in niqaab', 2018, borduurwerk op karton, 20 x 50 cm.
Textiel en kleur
Dat ze pas veel later, maar heel overtuigd, textiel als haar materiaal heeft gekozen, heeft meerdere redenen. Voor haar is textiel de opvolger van verf. Door het toenemende gevoel van vrijheid dat ze ervaart in het werken kan ze de remmen wat betreft haar kleurgebruik zonder gêne losgooien. ‘Kleur geeft energie en is vitaal’ zegt ze. ‘Ik ben een crafstwoman, doe aan learning by doing. Ik probeer zo veel mogelijk met de hand te werken en zo min mogelijk machines in te zetten.’
Cécile Verwaaijen, 'Untitled', 2021, stoffen, schuimrubber en hout.
Ander perspectief
De kunstenaar hoopt dat mensen uit haar werk halen wat ze nodig hebben. Dat haar werk hen een nieuw uitzicht, een ander perspectief, een plek om te reflecteren biedt. En als Cécile iets heeft geleerd van deze ervaring: wij Nederlanders moeten ‘uitburgeren’ om anderen te laten inburgeren.
De nieuwe TxP (Textiel Plus) over stofmontages opent met een werk van Cécile Verwaaijen!
Dit vind je vast ook leuk
Jessie Georges creëert een glimp van een nieuwe wereld, opgehangen aan 2 knopspelden
Constance Boulay werkt met en rond een obsessie: het lichaam
Kwetsbaarheid, geweld, delicatesse, spanning en nostalgie in het werk van Deniz Kurdak