De veelkleurige verticale kleurverlopen van Ulrike Martha Zimmerman
Christelle Lacombe’s brieven
In haar werk borduurt de Franse Christelle Lacombe (1969) blauwe letters zonder expliciete betekenis. Door middel van de beeldtaal die ze gebruikt in haar de fictieve ‘brieven’ onderzoekt Lacombe de beweging van het lichaam en de verwevenheid van woorden en sculpturale taal. De in Parijs wonende en werkende kunstenaar heeft naast haar creatieve werk een praktijk als psychoanalyticus, waarbij zij veel tieners begeleidt met wie zij wandelt en praat.
Tekst: Elganan Jelsma
De ‘Brieven’ zijn krabbels, een soort doedels, gemaakt vanuit het onderbewuste. Lacombe noemt dit: ‘subtaal’, die zij in cursief schrift met de naaimachine vastlegt op textiel. “Zonder letterlijke betekenis. Ik leg tekortkomingen, verzadiging, breuklijnen en leegte bloot. Mijn serie brieven getiteld ‘Fictions de lettres’, onthullen een taal, die schommelt van verward naar geordend met af en toe humor. De brieven blijven zo ‘levend’. Ik kijk wel steeds naar nieuwe invalshoeken. Zo borduur ik nu ook kleurrijke afbeeldingen, die lijken op kinderlijke krabbels.”
Fictieve brieven (20 brieven)
Ca. 85x92 cm
Tekst en Textiel
“Mensen zijn met taal bezig en kunnen overrompeld worden door tekens en letters. Woorden kunnen je diep raken.” Waar komen woorden vandaan en wat is hun betekenis? Hoe klinken woorden? Zo lijken en klinken de woorden tekst en textiel heel erg op elkaar. Lacombe verbindt beeldtaal met geweven stoffen. “Ik houd van de harmonie en eenvoud van schering en inslag, verticaal en horizontaal.”
Het blauw is de kleur van de pen, die een handgeschreven illusie creëert. Zwart verwijst te veel naar de uniformiteit van de computer.
‘De brief, heim’, detail
140x90 cm
Fictieve brieven
Dat Lacombe haar verhalen via textiel vertelt komt omdat ze het handwerken van huis uit heeft meegekregen. Als kind breide ze monsters en creëerde zo een eigen fictieve wereld. Bij het schrijven van een brief of een verhaal kun je ook een fictieve wereld creëren, waarbij je nadenkt over woorden en mooie teksten kneedt. “Ik onderzoek en bevraag de dingen die anders zijn, tegenstrijdig en vijandig, om zo een harmonieus beeld te creëren. De onvolmaaktheden die kunnen ontstaan tussen lichaam en taal zijn als het bewerken van een sluier, die verhult en ook weer onthult.”
Twijfels en angst overwinnen
Lacombe werkt in korte periodes. Na het steeds weer overwinnen van twijfels en angst bij het starten van een nieuw werk ‘ontstaat er telkens iets bijzonders’. Als voorbeeld noemt zij de Navajo-indianen die de gewoonte hebben om een zekere gematigdheid met betrekking tot weven te bepleiten. Het werk hoeft zelfs niet helemaal af, zodat er ruimte overblijft voor een opening en eigen interpretatie.
@christelle_lacome8
Meer
Ana María Hernando maakt de ongekende mogelijkheden van tule zichtbaar
De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen