Liisa Hietanen haakt standbeelden van “gewone mensen”

Liisa Hietanen leeft en werkt in een kleine gemeente genaamd Hämeenkyrö in het westen van Finland. Ze maakt soft sculptures in kleine en grote maten. Het meest karakteristiek zijn haar levensgrote en zeer realistische figuren van de bewoners van haar dorp. Liisa exposeert bij voorkeur in de openbare ruimte. Zo eert ze deze gewone en onbekende mensen met tijdelijke standbeelden.

Tekst: Marta Kargól

De sculpturen vervaardigt Liisa grotendeels met een haaknaald, al worden sommige onderdelen, zoals kledingstukken, gebreid. Liisa legt uit: ‘Voor het afbeelden van bepaalde details of onderdelen is breien toch geschikter dan haken.' De basis van haken en breien leerde ze op school. Tijdens haar studie Design en schone kunsten herontdekte ze deze technieken weer. Ze zegt: ‘Ik heb ook later in mijn leven geen professionele training gehad voor deze handwerktechnieken, dus in die zin ben ik eigenlijk autodidact.’

 

Beeldhouwkunst

Liisa is opgeleid tot beeldhouwkunstenares en die achtergrond is duidelijk zichtbaar in haar manier van werken. Liisa vertelt: ‘Ik maak alle stukken met het idee dat ze deel uitmaken van een sculptuur. Bijvoorbeeld, als een kledingstuk maar een klein beetje zichtbaar is onder een jas, maak ik alleen de onderdelen die nodig zijn. Hetzelfde geldt voor een lichaamsdeel.' De ‘gehaakte mensen’ moeten letterlijk stevig in hun schoenen staan: ‘Voor de draagconstructie las ik gewapend staal en gebruik ik beton. Voor het modelleren van de juiste vorm kies ik dan weer zachte materialen, zoals watten en schuim.’ Bij de keuze van wol houdt Liisa rekening met het welzijn van dieren. Zo gebruikt ze uitsluitend mulesing-vrije producten waarvoor geen dieren geleden hebben.

"Ik doe het tegenovergestelde van sociale media"

Gelijkenis

De gehaakte figuren van Liisa zijn onvoorstelbaar realistisch. Dit bereikt Liisa door zorgvuldige voorbereiding: ‘Eerst fotografeer ik de persoon in de juiste positie vanuit alle hoeken. Ik neem ook wat grove metingen. Vervolgens werk ik met deze afbeeldingen en maten. Het maken van een driedimensionaal object is echter onmogelijk alleen op basis van foto’s dus ik ontmoet mijn modellen meerdere keren opnieuw. De metingen van de figuren worden niet een-op-een overgenomen, maar specifieke details worden uitgelicht. Zo streef ik ernaar om de gelijkenis en persoonlijkheid van elke model goed te weerspiegelen.’

De gemeenschap

Liisa raakt geïnspireerd door haar naaste omgeving en het is ook daar waar ze exposeert. Ze benadrukt: ‘Ik denk dat ik mijn rol als kunstenaar toon door de sculpturen naar mijn eigen leefomgeving te brengen. Het exposeren van kunstwerken in de openbare ruimte betekent immers dat diegenen die nooit in een galerie of museum komen, ze ook kunnen zien. Het geeft ook het gevoel dat kunst een onderdeel van ons dagelijks leven wordt. Ik wil niet gescheiden zijn van mijn gemeenschap. De mensen zijn gastvrij, blij, geamuseerd en geïnteresseerd voor zover ik heb gezien en gehoord. Mijn werk is gericht op personen in mijn directe omgeving. Dat is zo ongeveer het tegenovergestelde van wat bijvoorbeeld sociale media doen.’

> Naar de website van Liisa Hietanen

Hoofdbeeld: Lisa Hietanen, Juha-Matti ja Jenny, 2019 (foto: Marjaana Malkamäki).

Meer

De veelzijdigheid van werken in textiel te zien in Museum de Kantfabriek
Eva Fàbregas toverde een industriële hal om tot een surrealistisch landschap met amorfe sculpturen
Esther Bornemisza - “Approaches” Modern Fiber Art
Catherine Hill borduurt teksten op dierbare herinneringen
0 items | € 0

Blijf op de hoogte van het laatste nieuws en schrijf je in!

Nieuwsbrief