Desire Rebecca Zandi daagt op een eigenzinnige manier de weeftraditie uit
Poëtische vormen van nylon en paardenhaar van Marian Bijlenga
Werk van textielkunstenaar Marian Bijlenga is dit jaar volop te zien. Momenteel in De Ketelfactory in Schiedam en in het TextielMuseum in Tilburg, later dit jaar in de Amsterdamse Galerie Franzis Engels. Paardenhaar is een belangrijk materiaal waar ze mee werkt; het dient in haar werk ter versterking van het textiel, maar heeft ook een eigen visuele kwaliteit.
Tekst: Edith Rijnja
Je werk heeft iets heel poëtisch en speels. Is dat voor jou een uitgangspunt?
“Anderen ervaren dat zo. Zelf ben ik puur met patronen bezig. Het komt waarschijnlijk doordat ik het werk los van de muur hang waardoor schaduwwerking ontstaat. Dat is voor mij heel belangrijk, omdat het licht mijn werk laat veranderen. Die fragiliteit, dat hele luchtige, verrast de kijker. Toch staat elke vorm precies op de plek waar ik hem hebben wil en is de onderlinge relatie van vormen geheel door mij bepaald.”
Marian Bijlenga, "Multi color", 2017, 75 x 71 cm.
“Ik ben altijd op zoek naar iets wat ik nog niet ken.”
Werk je vooropgezet vanuit een vierkant of rechthoek?
“Nee, ik begin met een patroon, een vorm, en laat dat uitgroeien tot ik bepaal dat het groot genoeg is. Uiteindelijk wordt dat meestal een vierkant, omdat ik dat een prettig vlak vind. Ik heb net een groot nieuw textielwerk gemaakt, een vrij net vierkant, 160 x 160 cm met daarbinnen ook weer vierkantjes die net niet helemaal recht zijn. Het is een heel spannend werk geworden waarin van alles vibreert.”
Marian Bijlenga, "Sphere", 2018, 200 x 200 cm.
Hoe ga je te werk?
“Ik knip het paardenhaar fijn en strooi dat op de tafel. Daar leg ik een uitgeknipt stukje stof op, een stip of een andere vorm. Met de naaimachine stik ik die vorm op het paardenhaar. Alles wat het stiksel niet vasthoudt, haal ik weg. Vervolgens creëer ik een patroon van de gekozen vormen door ze onderling te verbinden met transparante nylon draad. In andere gevallen verstevig ik eerst de gehele lap en knip de gewenste vormen er pas later uit. Of ik werk met restvormen van ouder werk. Soms laat ik paardenhaar uit een vorm kragen zodat het werkt als arcering. Op de plek waar het haar eruit springt, ontstaat een zachtere schaduw dan op andere plekken.”
Waarop kies je de stoffen?
“Ik ga uit van gekleurde lappen die me aanspreken. Laatst deed mijn zoon een aantal T-shirts weg, daar zaten mooie kleuren bij. Lappen die ik niet mooi vind, pas ik aan door er deels een borduurgaren overheen te zetten. Dat ontstaan weer nieuwe en interessante kleurcombinaties.”
Marian Bijlenga, Z.T. in atelier, 2018, 160 x 160 cm.
Hoe doe je nieuwe ideeën op voor je textiele objecten?
“Ik laat me graag verwonderen door mijn omgeving: hoe mensen zich over een plein bewegen, olifantenpaadjes in het landschap, slakkensporen, de kauwgomverdichting rond putjes en prullenbakken. Ook maak ik uitstapjes naar andere materialen; nu bijvoorbeeld collages van schuurpapier. En, vorig jaar ontstond een serie werken geïnspireerd op blaadjes aangevreten door de behangersbij. Keurig uitgevreten rondjes waar ik collages van maakte zodat die rondjes met elkaar weer lijnen vormden.”
Het werk van Marian Bijlenga is tot en met 15 juli 2018 te zien in De Ketelfactory in Schiedam, tot en met 3 maart 2019 tijdens “Kleur & Abstractie” in het TextielMuseum in Tilburg, en van 22 november 2018 tot en met 12 januari 2019 in Galerie Franzis Engels in Amsterdam.
Dit vind je vast ook leuk
Humor met een missie, het werk van Anastasiia Podervianska
De felgekleurde wereld van Masako Miki verwijst naar Japanse tradities
Groepstentoonstelling DRAAD