Het imposante oeuvre van de Franse textielkunstenaar Emmanuelle Dupont bevat twee- en driedimensionale borduurwerken, ontwerpen voor couture, interieurs en juwelen. Voor al die kunstvormen vindt Dupont haar inspiratie in fijngevoelige, sprookjesachtige natuurbeelden en half mythologische scheppingen. In haar creaties vertaalt ze die in fragiele, bijna breekbare lijnen en structuren.
Tekst: Marta Kargól
In 2005 studeerde Dupont af in textiel aan de gerenommeerde Parijse School Duperré. Daarvoor volgde ze aan dezelfde school een opleiding tot modestyliste. Al heel vroeg voelde ze zich aangetrokken tot textiel: “De oneindige maakbaarheid van textiel werd voor mij een bron van onuitputtelijke creativiteit.”
"Ik beschouw mezelf als beeldhouwer, taxidermist, botanicus, naturalist... net wat nodig is."
Dupont is gefascineerd door de schoonheid en complexiteit van de dierlijke en plantaardige wereld. Ze is echter niet zozeer geïnteresseerd in de echte natuurlijke verschijnsels, maar meer in fantasierijke dromen die de natuur kan stimuleren. “Mijn favoriete thema is de hybridisatie van soorten, en hoe planten of dieren zich met elkaar mengen.”
Het werk van Dupont kenmerkt zich door de grote vrijheid in de keuze van materialen en technieken: “Ik ben vooral dol op natuurlijke textielsoorten zoals zijde en katoen, die ongelooflijke finesse en transparantie krijgen bij het weven. Dit zijn materialen die ik gemakkelijk kan transformeren door ze te verven, plooien of thermovormen. Voor de laatste techniek gebruik ik ook polyester, dat mij helpt om het volume te behouden. Ik concentreer me op de minimalisering van de details. Dit vereist een grote precisie bij de keuze van de methoden en de gebruikte materialen.”
Dupont houdt vooral van het naaldschilderen en de punt-, feston- en Boulognesteken. “Graag gebruik ik alle borduursteken die, door hun esthetische uiterlijk, hun functionaliteit of hun productieproces, een extra betekenis kunnen geven aan het werk.”
“Het is moeilijk om mijn handwerk echt te beschrijven”, vertelt Dupont. “Ik beschouw mezelf als beeldhouwer, taxidermist, botanicus, naturalist... net wat nodig is.” De kunstenares gebruikt graag onverwachte materialen en wonderbaarlijke variaties van volumes en vormen. Voordat ze echt aan het werk kan beginnen, doet Dupont uitgebreid onderzoek naar materialen en doet ze ook verschillende technische testen: “De grote beperking van mijn werk is ongetwijfeld de tijd. Traagheid is inherent aan het werk van de naald, maar ook aan de hele fase van de schepping waarin ik het idee laat rijpen.” Mede vanwege deze interdisciplinariteit, positioneert Dupont haar werk tussen het aloude ambacht en moderne kunst en design.
Hoofdeeld: Emmanuelle Dupont, Kheper Rê (detail).