Visual Poetry van Cherilyn Martin
Kasie Campbell over panty's en groteske vormen
Inside and Out van textielkunstenaar Kasie Campbell gaat over de angsten en kwetsbaarheden die de Canadese kunstenaar voelt als zij object van iemands blik wordt – vooral van die van mannen. De installatie was in 2017 te zien tijdens The Works Art & Design Festival in Edmonton. Een gesprek met de bedenkster van deze opmerkelijke performatieve installatie.
Tekst: Dorothé Swinkels
Foto’s: The Works Art & Design Festival, Edmonton (Canada), 2017
Vanwaar je intensieve gebruik van panty’s in deze installatie?
“Panty’s vind ik interessant omdat ze bedoeld zijn om onze huid na te bootsen. Tegelijkertijd zijn ze vernauwend en ongemakkelijk. Ik gebruik panty’s om groteske vormen te creëren. De kostuums die ik ervan maak hebben een bijzondere uitstraling en bewegingskwaliteit in vergelijking tot mijn statische, sculpturale werken.”
Kasie Campbell, "Inside and Out", 2017, The Work Art and Design Festival, Edmonton (Canada).
“De toeschouwers die de meeste afschuw uitten, waren degenen die het vaakst terugkwamen.”
Wat is de installatie Inside and Out precies?
“Festivalgangers konden de strakke, vlezige ruimte betreden en de fysieke manifestatie ervaren van mijn en hun eigen gevoelens. Het interieur van de baarmoederachtige ruimte wilde ik uitnodigend en gezellig laten lijken, roze en pluizig. Als je eenmaal in de ruimte zat, klonk er een klankcompositie van Gary James Joynes. Die was zo doordringend en krakend dat mensen er vaak meteen uit wilden. Dat was ook de bedoeling; ik wilde dat ze zich ongemakkelijk zouden voelen en bewust van zichzelf in relatie tot de ruimte.”
Kasie Campbell, "Inside and Out", 2017, The Work Art and Design Festival, Edmonton (Canada).
Hoe reageerden de toeschouwers?
“Ik ben geïnteresseerd in het gelijktijdig aantrekken en afstoten van mensen. Op macroniveau is het werk vlezig en storend. Op microniveau kan knijpen in het vlezige materiaal – dat was toegestaan – juist als prettig worden ervaren, of onprettig. De reacties van de festivalgangers verschilden. Kinderen waren nieuwsgierig en empathisch; ik trad op in mijn pantykostuum binnen en buiten de installatie, en zij vroegen zich af wie me zou helpen met het uitdoen van mijn kostuum. Volwassenen en gezinnen met oudere kinderen uitten direct afschuw bij het zien van mijn optreden. Maar de toeschouwers die de meeste afschuw uitten, waren degenen die het vaakst terugkwamen.”
Dit vind je vast ook leuk
Desire Rebecca Zandi daagt op een eigenzinnige manier de weeftraditie uit
Op zoek naar vrouwelijkheid en de Male gaze borduurt Sylvie Franquet en kleed stenen aan
De interacties tussen ruimte en werk van Alonzo Pantoja